Dwa typy radarów dozorowania to pierwotny radar dozorowania (PSR) i wtórny radar dozorowania (SSR). Podstawowy radar dozorowania działa poprzez emitowanie fal radiowych i wykrywanie odbić od obiektów takich jak samoloty, dostarczając informacji o ich lokalizacji i ruchu bez polegania na jakimkolwiek sprzęcie na celu. Z drugiej strony wtórny radar dozorowania opiera się na transponderach znajdujących się w samolocie, które odpowiadają na zapytania z radaru, dostarczając bardziej szczegółowych informacji, w tym identyfikacji statku powietrznego i wysokości.
Dwa główne typy radarów kosmicznych to radar z syntetyczną aperturą (SAR) i wysokościomierze radarowe. Radar z syntetyczną aperturą (SAR) tworzy obrazy powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości, wykorzystując ruch anteny radaru nad obszarem docelowym. Może pracować w każdych warunkach pogodowych, zarówno w dzień, jak i w nocy. Wysokościomierze radarowe mierzą odległość między satelitą a powierzchnią Ziemi, dostarczając precyzyjnych danych na temat wysokości powierzchni, topografii oceanu i grubości lodu.
Główny radar dozorowania (PSR) i wtórny radar dozorowania (SSR) są używane w kontroli ruchu lotniczego, ale działają inaczej. PSR wykrywa statki powietrzne poprzez transmisję fal radiowych i analizę odbić od powierzchni statku powietrznego, działając niezależnie od jakichkolwiek urządzeń pokładowych. Z kolei SSR współpracuje z transponderami znajdującymi się w samolocie, które odpowiadają na zapytania radarowe, przesyłając dane do radaru. Dane te obejmują nie tylko pozycję statku powietrznego, ale także dodatkowe informacje, takie jak jego tożsamość i wysokość, umożliwiając bardziej kompleksowe śledzenie ruchu lotniczego i zarządzanie nim.