Soczewka Rotmana to rodzaj siatki kształtującej wiązkę stosowanej w systemach antenowych do kierowania i kształtowania wzoru promieniowania fal elektromagnetycznych. Składa się z podłoża dielektrycznego z szeregiem połączonych ze sobą falowodów lub linii przesyłowych ułożonych według określonego wzoru. Zasada działania soczewki Rotmana obejmuje przesunięcie fazowe i kombinację sygnałów w celu uzyskania możliwości kształtowania wiązki. Gdy sygnały rozchodzą się przez soczewkę, są one przesunięte fazowo w różny sposób w zależności od punktu wejścia i kierunku, dzięki czemu soczewka może elektronicznie sterować wiązką bez ruchomych części. Umożliwia to skanowanie wiązek pod szerokim kątem lub wielu wiązek jednocześnie, dzięki czemu soczewki Rotman są przydatne w antenach z układem progresywnym do radarów, systemów komunikacyjnych i innych zastosowań wymagających zwinności i elastyczności wiązki.
Szerokość pasma soczewki Rotmana odnosi się do zakresu częstotliwości, w którym soczewka może efektywnie działać, zachowując jednocześnie swoje możliwości kształtowania wiązki i charakterystykę działania. Szerokość pasma zależy od różnych czynników, w tym konstrukcji soczewki, zastosowanych materiałów i wymiarów falowodów lub linii przesyłowych. Zazwyczaj soczewki Rotman są zaprojektowane do pracy w szerokim paśmie, aby spełnić wymagania częstotliwościowe nowoczesnych systemów radarowych i komunikacyjnych. Inżynierowie i projektanci optymalizują wymiary i konfiguracje soczewek, aby osiągnąć pożądane szerokości pasma, zapewniając jednocześnie wydajną transmisję sygnału i minimalne straty w całym zakresie częstotliwości.
Soczewka dielektryczna to element elektromagnetyczny wykonany z materiału dielektrycznego (materiału nieprzewodzącego), który służy do skupiania fal elektromagnetycznych lub manipulowania nimi. W przeciwieństwie do soczewek metalowych, które opierają się na odbiciu i załamaniu światła na metalowych powierzchniach, soczewki dielektryczne manipulują falami poprzez przesunięcie fazowe i konstruktywną ingerencję w sam materiał dielektryczny. Soczewki dielektryczne mogą być stosowane w różnych zastosowaniach, w tym w antenach mikrofalowych i falach milimetrowych, systemach radarowych, komunikacji satelitarnej i systemach obrazowania. Oferują takie zalety, jak lekka konstrukcja, niskie straty przy częstotliwościach mikrofalowych oraz możliwość kształtowania i kierowania fal elektromagnetycznych z dużą precyzją i wydajnością.
Podział na strefy w antenach soczewkowych odnosi się do praktyki dzielenia powierzchni anteny soczewkowej na strefy lub regiony, z których każdy służy określonemu celowi w zakresie stopniowania i kształtowania charakterystyki promieniowania. Technika ta pozwala antenom soczewkowym uzyskiwać złożone wzorce promieniowania i możliwości sterowania wiązką bez potrzeby stosowania mechanicznych części ruchomych. Kontrolując rozkład faz w różnych obszarach soczewki, projektanci anten mogą elektronicznie sterować główną wiązką, regulować szerokość wiązki i usuwać boczne wypustki, aby poprawić wydajność anteny. Podział na strefy ułatwia także wdrażanie zaawansowanych technik kształtowania wiązki w antenach z układem fazowanym, gdzie precyzyjna kontrola fal elektromagnetycznych ma kluczowe znaczenie w zastosowaniach takich jak radar, komunikacja satelitarna i sieci bezprzewodowe.