Skanowanie radarowe odnosi się do procesu systematycznego umieszczania anteny lub wiązki radaru na określonym obszarze lub obszarze w celu wykrywania i śledzenia celów znajdujących się w jego zasięgu. Istnieje kilka rodzajów technik skanowania radarowego, w tym skanowanie mechaniczne, skanowanie elektroniczne (znane również jako układ progresywny) i skanowanie radarem z syntetyczną aperturą (SAR). Skanowanie mechaniczne polega na fizycznym obracaniu lub przesuwaniu anteny radaru w celu przeciągnięcia wiązki radaru przez żądany obszar. Z drugiej strony skanowanie elektroniczne wykorzystuje udoskonalone elektronicznie anteny do regulacji kierunku wiązki bez zmiany fizycznej struktury anteny. Skanowanie SAR wykorzystuje ruch platformy radarowej (takiej jak samolot lub satelita) w połączeniu z wyrafinowanym przetwarzaniem sygnału w celu elektronicznej syntezy dużej apertury anteny, zapewniając możliwości obrazowania w wysokiej rozdzielczości.
Skanowanie radarowe jest wykorzystywane w różnych zastosowaniach do wykrywania, nadzoru, nawigacji i obrazowania. W kontekście wojskowym skanowanie radarowe odgrywa zasadniczą rolę w wykrywaniu i śledzeniu samolotów, rakiet, statków i pojazdów naziemnych. Umożliwia systemy wczesnego ostrzegania w celu obrony przed zagrożeniami, wspomaga rozpoznanie pola walki i pomaga namierzyć systemy uzbrojenia. W lotnictwie cywilnym skanowanie radarowe jest niezbędne dla kontroli ruchu lotniczego w celu monitorowania pozycji statków powietrznych, zapewniania bezpiecznej separacji oraz kierowania lądowaniami i startami. W środowisku morskim skanowanie radarowe pomaga w nawigacji, unikaniu kolizji oraz akcjach poszukiwawczo-ratowniczych poprzez wykrywanie statków, boi i zagrożeń, takich jak góry lodowe. Ponadto skanowanie radarowe jest wykorzystywane w meteorologii do monitorowania pogody, monitorowania rozkładu opadów i śledzenia silnych burz, dostarczając cennych danych do prognozowania i bezpieczeństwa publicznego.