Tłumienie pogody odnosi się do zmniejszenia intensywności lub siły promieniowania elektromagnetycznego przechodzącego przez atmosferę. Zjawisko to zachodzi na skutek absorpcji i dyfuzji przez gazy atmosferyczne, parę wodną, aerozole i cząstki opadów atmosferycznych. W zastosowaniach meteorologicznych tłumienie wpływa na dokładność i niezawodność technik teledetekcyjnych, takich jak obserwacje radarowe i satelitarne, szczególnie przy dłuższych falach, gdzie absorpcja przez parę wodną i inne składniki atmosfery jest znacząca.
Pojęcie tłumienia ogólnie odnosi się do spadku intensywności, wielkości lub siły sygnału lub energii podczas jego podróży przez ośrodek. Znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym w telekomunikacji, optyce i meteorologii. Tłumienie może wynikać z absorpcji energii, rozproszenia lub rozbieżności, wpływając na wierność pomiaru i wymagając technik kompensacji lub korekcji w celu utrzymania jakości i dokładności danych.
W radarze pogodowym tłumienie odnosi się do osłabienia lub utraty sygnałów radarowych spowodowanych absorpcją lub rozproszeniem podczas interakcji z cząstkami opadów, takimi jak deszcz, śnieg lub grad. Sygnały radarowe osłabiają się silniej przy wyższych częstotliwościach i w obszarach o intensywnych opadach, ograniczając zdolność radaru do dokładnego wykrywania i pomiaru intensywności opadów. Aby złagodzić skutki tłumienia, radary pogodowe mogą wykorzystywać algorytmy do korygowania tłumienia i poprawiania dokładności szacunków opadów i śledzenia burz.
Tłumienie energii odnosi się do zmniejszenia intensywności lub siły energii podczas jej rozchodzenia się w ośrodku. Zjawisko to może występować w różnych formach przenoszenia energii, w tym w postaci fal elektromagnetycznych, fal akustycznych i drgań mechanicznych. Czynniki takie jak przebyta odległość, średnie właściwości i przeszkody wpływają na tłumienie energii, co może mieć wpływ na klarowność sygnału, wydajność przenoszenia mocy i ogólną wydajność systemu.
Tłumienie częstotliwości odnosi się w szczególności do zmniejszenia amplitudy lub oporu fal elektromagnetycznych o wyższych częstotliwościach podczas ich propagacji w ośrodku. Zjawisko to zachodzi na skutek efektów absorpcji i dyfuzji w ośrodku, takim jak atmosfera lub materiał, przez który poruszają się fale. Sygnały o wyższej częstotliwości zazwyczaj tłumią się szybciej niż sygnały o niższej częstotliwości, co ma wpływ na systemy komunikacyjne, działanie radaru i inne zastosowania, w których wierność i zasięg sygnału mają kluczowe znaczenie.