Sterowanie zerowe odnosi się do techniki stosowanej w układach antenowych w celu dostosowania kierunkowości charakterystyki promieniowania układu. Celem sterowania zerowego jest usunięcie lub zminimalizowanie sygnałów w określonych kierunkach przy jednoczesnym zwiększeniu siły sygnału w pożądanych kierunkach. Osiąga się to poprzez regulację fazy i amplitudy sygnałów z każdego elementu antenowego w układzie. Sterowanie zerowe jest powszechnie stosowane w zastosowaniach, w których istotna jest redukcja zakłóceń lub ogniskowanie kierunkowe, np. w systemach radarowych, bezprzewodowych sieciach komunikacyjnych i technologiach inteligentnych anten.
Sygnał zerowy ogólnie odnosi się do sygnału, który nie niesie żadnych znaczących informacji ani treści. W różnych kontekstach technicznych i komunikacyjnych sygnał zerowy może wskazywać na brak transmisji, brak danych lub celowe ukrywanie informacji. Może również odnosić się do sygnału, który został celowo anulowany lub zminimalizowany w celu wyeliminowania zakłóceń lub szumu. Sygnały zerowe są istotne w przetwarzaniu sygnałów i telekomunikacji, ponieważ pozwalają na utrzymanie integralności sygnału, redukcję szumów i optymalizację wydajności komunikacji.
Wymuszenie zera w systemach z wieloma wieloma wyjściami (MIMO) to technika przetwarzania sygnału mająca na celu optymalizację odbioru sygnałów przesyłanych przez wiele anten. Metoda wymuszania zera polega na projektowaniu algorytmów odbiornika, które minimalizują zakłócenia pomiędzy sygnałami transmitowanymi z różnych anten. Osiąga się to poprzez manipulowanie odbieranymi sygnałami w celu wyeliminowania zakłóceń powodowanych przez inne sygnały, umożliwiając odbiornikowi dokładne oddzielenie i zdekodowanie zamierzonych transmitowanych sygnałów od odebranego strumienia danych.
Proces wymuszania zera w przetwarzaniu sygnału obejmuje manipulowanie sygnałami w celu wyeliminowania lub ograniczenia zakłóceń, szumu lub niepożądanych składników sygnału. Jest stosowany w różnych zastosowaniach, w tym w komunikacji, systemach radarowych i układach antenowych. W procesie zazwyczaj wykorzystuje się algorytmy lub techniki matematyczne, które dostosowują fazy i amplitudy sygnału w celu wyeliminowania niepożądanych składowych, poprawiając w ten sposób klarowność i jakość sygnału. Proces wymuszania zera jest niezbędny do poprawy stosunku sygnału do szumu oraz optymalizacji wykrywania i dekodowania sygnału w złożonych środowiskach komunikacyjnych.
Kształtowanie wiązki zerowym wymuszaniem to specyficzne zastosowanie techniki wymuszania zerowego w systemach antenowych, szczególnie w technologiach MIMO i Smart Antenna. Kształtowanie wiązki odnosi się do procesu kształtowania lub kierowania charakterystyki promieniowania układu antenowego w celu skupienia sygnałów w określonych kierunkach. Kształtowanie wiązki z wymuszeniem zerowym ma na celu utworzenie zer (stref minimalnego promieniowania) w kierunkach, w których występują zakłócenia lub szumy, przy jednoczesnej maksymalizacji siły sygnału w pożądanych kierunkach. Ta technika adaptacyjnego kształtowania wiązki poprawia wydajność komunikacji, zmniejsza zakłócenia i poprawia ogólną wydajność systemów komunikacji bezprzewodowej.