Techniki przetwarzania radaru z syntetyczną aperturą (SAR) obejmują zaawansowane metody przetwarzania wykorzystywane do tworzenia obrazów radarowych powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości z ruchomej platformy, takiej jak samolot lub satelita. Systemy SAR wykorzystują ruch platformy do elektronicznej symulacji dużej apertury anteny, łącząc odbicia radarowe otrzymane z różnych pozycji na torze lotu. Kluczowe techniki przetwarzania SAR obejmują kompresję zasięgu w celu poprawy rozdzielczości zasięgu, przetwarzanie Dopplera w celu kompensacji ruchu celu oraz przetwarzanie azymutu w celu tworzenia skupionych obrazów radarowych. Techniki te pozwalają SAR osiągnąć wysoką rozdzielczość przestrzenną porównywalną z rozdzielczością fizycznie dużej anteny.
Radar z syntetyczną aperturą (SAR) to technika obrazowania radarowego, która wykorzystuje ruch anteny lub platformy radarowej do utworzenia syntetycznej apertury anteny, znacznie większej niż fizyczny rozmiar anteny radaru. Łącząc echa radarowe otrzymane z wielu pozycji na torze lotu lub ruchu anteny, systemy SAR syntetyzują obrazy radarowe powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości. Technika ta umożliwia SAR osiągnięcie wyższej rozdzielczości i lepszej jakości obrazu w porównaniu z tradycyjnymi systemami radarowymi ze stałymi otworami antenowymi.
Termin „syntetyczna antena” w radarze z syntetyczną aperturą (SAR) odnosi się do elektronicznej syntezy większej apertury anteny przy użyciu ruchu platformy radarowej. W przeciwieństwie do tradycyjnych systemów radarowych z fizycznie dużymi antenami, SAR osiąga wysoką rozdzielczość dzięki komputerowemu przetwarzaniu ech radarowych odbieranych z wielu pozycji lub syntetycznych długości apertury. Metoda ta umożliwia SAR tworzenie szczegółowych obrazów powierzchni Ziemi z dużą rozdzielczością przestrzenną i zmniejszoną wrażliwością na zakłócenia atmosferyczne lub ograniczenia rozmiaru anteny.
Główną różnicą między radarem z syntetyczną aperturą (SAR) a radarem z rzeczywistą aperturą jest konfiguracja anten i możliwości obrazowania. Systemy radarowe z rzeczywistą aperturą wykorzystują fizycznie duże anteny do przesyłania i odbierania sygnałów radarowych, ograniczając ich rozdzielczość i obszar zasięgu w zależności od rozmiaru anteny. Natomiast SAR elektronicznie symuluje dużą aperturę anteny, przetwarzając echa radarowe odbierane z wielu pozycji lub ruchów anteny. Dzięki temu SAR może osiągnąć lepszą rozdzielczość przestrzenną i jakość obrazu, dzięki czemu nadaje się do zastosowań wymagających szczegółowego mapowania, nadzoru i monitorowania środowiska na dużych obszarach.