Istnieje kilka typów radarów kosmicznych wykorzystywanych do różnych celów. Radar z syntetyczną aperturą (SAR) jest powszechnie używany do obserwacji Ziemi i teledetekcji. Dostarcza obrazy powierzchni Ziemi w wysokiej rozdzielczości, przydatne do monitorowania zmian środowiskowych, mapowania i reagowania na katastrofy. Wysokościomierz radarowy mierzy odległość między satelitą a powierzchnią Ziemi, co ma kluczowe znaczenie w badaniu dynamiki oceanów, grubości pokrywy lodowej i mapowaniu terenu. Ponadto istnieją radary przeznaczone do śledzenia śmieci i obiektów kosmicznych, niezbędnych do unikania kolizji satelitów i świadomości sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej.
Radar służy kilku celom w zastosowaniach kosmicznych. Głównym zastosowaniem jest nawigacja i spotkania statków kosmicznych. Systemy radarowe na satelitach i statkach kosmicznych umożliwiają precyzyjne pozycjonowanie, regulację trajektorii i manewry dokowania. Radar ma również kluczowe znaczenie w badaniach naukowych, takich jak mapowanie ciał niebieskich i badanie powierzchni planet. Dodatkowo technologia RADAR wspiera komunikację, umożliwiając satelitarnym stacjom naziemnym śledzenie i komunikację z satelitami na orbicie, zapewniając niezawodną transmisję danych i odbiór poleceń.
Statki korzystają z różnych typów systemów radarowych do nawigacji, unikania kolizji i orientacji sytuacyjnej na morzu. Radary działające w paśmie X są powszechnie stosowane w nawigacji krótkiego zasięgu i wykrywaniu małych celów. Radar pracujący w paśmie S zapewnia średni zasięg i jest skuteczny w monitorowaniu pogody i nadzorze morskim. Radar działający w paśmie L służy do obserwacji dalekiego zasięgu i może przenikać przez niekorzystne warunki pogodowe. Ponadto statki mogą rozmieszczać wyspecjalizowane radary, takie jak radary nawigacyjne, radary do przeszukiwania powierzchni i radary kierowania ogniem, każdy dostosowany do konkretnych potrzeb operacyjnych, takich jak bezpieczeństwo nawigacji, wykrywanie zagrożeń i śledzenie celów.