Technologia radarowa, choć bardzo skuteczna w wielu zastosowaniach, ma kilka nieodłącznych ograniczeń, które wpływają na jej wydajność i możliwości. Istotnym ograniczeniem jest jego wrażliwość na warunki atmosferyczne. Zjawiska pogodowe, takie jak ulewny deszcz, mgła i śnieg, mogą osłabiać sygnały radarowe, zmniejszając zasięg i dokładność wykrywania radaru. Ponadto turbulencje atmosferyczne i efekty jonosferyczne mogą zniekształcać sygnały radarowe, prowadząc do błędów w wykrywaniu i śledzeniu celów.
Te czynniki środowiskowe stwarzają wyzwania w utrzymaniu stałej wydajności radaru w niesprzyjających warunkach pogodowych, szczególnie w zastosowaniach lotniczych, morskich i meteorologicznych, gdzie kluczowe znaczenie mają dokładne i wiarygodne dane.
Ograniczenia systemów radarowych obejmują ich zależność od propagacji w linii wzroku i wrażliwość na degradację sygnału.
Fale radarowe poruszają się po liniach prostych i napotykają przeszkody, takie jak elementy terenu, budynki i roślinność, które mogą zakłócać lub odbijać sygnały, powodując cienie lub martwe punkty w zasięgu radaru. Ograniczenia te ograniczają zdolność radaru do zapewnienia ciągłego nadzoru w złożonych środowiskach i obszarach miejskich, gdzie wielokrotne odbicia i bałagan mogą przesłaniać cele lub generować fałszywe wyniki.
Ponadto systemy radarowe wymagają wyraźnych ścieżek celowania w celu dokładnego wykrywania i śledzenia celów, co nakłada ograniczenia na ich skuteczność operacyjną w gęsto zaludnionych lub zagraconych środowiskach.
W lotnictwie radar napotyka szczególne ograniczenia związane z pokryciem wysokości, rozdzielczością i wykrywaniem małych celów. Główny radar dozorowania (PSR) używany do kontroli ruchu lotniczego ma ograniczony zasięg na większych wysokościach ze względu na krzywiznę ziemi i tłumienie sygnału wraz z odległością.
Ogranicza to zdolność radaru do zapewnienia kompleksowego nadzoru statków powietrznych operujących na ekstremalnych wysokościach lub na dużych dystansach.
Wtórny radar dozorowania (SSR), który opiera się na sygnałach transponderów statku powietrznego, poprawia możliwości identyfikacji, ale podlega również ograniczeniom zasięgu i rozdzielczości, szczególnie na obszarach o dużym natężeniu ruchu lotniczego lub operacjach na dużych wysokościach.
Zasięg radaru jest ograniczony przede wszystkim przez siłę nadawanego sygnału, czułość odbiornika i warunki atmosferyczne. Fale radarowe rozchodzą się od nadajnika we wszystkich kierunkach, rozprzestrzeniając się w miarę przemieszczania się w przestrzeni.
Opór odbieranego sygnału maleje wraz z odległością zgodnie z prawem odwrotnych kwadratów, gdzie moc sygnału maleje proporcjonalnie do kwadratu odległości od nadajnika. Aby zwiększyć zasięg radaru, wymagana jest większa moc nadajnika i bardziej czułe odbiorniki, a także optymalizacja konstrukcji anteny i technik przetwarzania sygnału w celu ograniczenia tłumienia sygnału i maksymalizacji możliwości wykrywania radaru.
Na skuteczność systemów radarowych wpływa kilka charakterystycznych ograniczeń, które wpływają na ich wydajność i możliwości operacyjne.
Kluczowym ograniczeniem jest rozdzielczość radaru, która określa zdolność do rozróżniania blisko rozmieszczonych obiektów lub celów w zagraconym otoczeniu. Na rozdzielczość radaru wpływają takie czynniki, jak rozmiar anteny, częstotliwość robocza i algorytmy przetwarzania stosowane do wyodrębniania i różnicowania wydajności radaru od szumu lub zakłóceń tła. Kolejnym charakterystycznym ograniczeniem jest szerokość pasma radaru, która określa zakres częstotliwości wykorzystywanych do przesyłania i odbierania sygnałów radarowych.
Wąskie pasma mogą ograniczać zdolność radaru do wykrywania i rozpoznawania celów z dużą szczegółowością przestrzenną lub rozróżniania różnych typów wyników radaru, wpływając na ogólną skuteczność i wydajność systemu w różnych scenariuszach operacyjnych.