Stosunek sygnału do szumu (SNR) czujnika to miara, która porównuje poziom pożądanego sygnału z poziomem szumu tła obecnego w sygnale. Innymi słowy, wskazuje, jak dobrze dany sygnał wypada w porównaniu z niepożądanym szumem, który może zakłócać jego dokładne wykrywanie lub pomiar. Wyższy SNR oznacza, że sygnał jest większy w stosunku do szumu, co ułatwia dokładne rozpoznanie i analizę pożądanych informacji.
Stosunek czujnika do szumu odnosi się do koncepcji podobnej do stosunku sygnału do szumu (SNR). Określa ilościowo związek pomiędzy sygnałem wytwarzanym przez czujnik (taki jak detektor lub przetwornik) a szumem właściwym dla sygnału wyjściowego czujnika. Podobnie jak SNR, stosunek czujnika do szumu ocenia, jak dobrze czujnik może wykryć pożądany sygnał w szumie tła, wpływając w ten sposób na czułość i dokładność czujnika w wykrywaniu lub pomiarze interesujących sygnałów.
Za dobry stosunek sygnału do szumu uważa się ogólnie taki, w którym sygnał jest znacznie głośniejszy od szumu. W praktyce oznacza to, że pożądany sygnał można wyraźnie odróżnić od szumu tła, co umożliwia niezawodną detekcję, pomiar lub analizę. Na przykład w systemach komunikacyjnych wysoki współczynnik SNR zapewnia wyraźną i niezawodną transmisję informacji, podczas gdy w zastosowaniach związanych z obrazowaniem lub czujnikami dobry współczynnik SNR umożliwia dokładne wykrywanie i interpretację sygnałów lub danych.
Stosunek sygnału do szumu (SNR) oblicza się w celu oceny jakości i niezawodności sygnału w różnych zastosowaniach. Jest to istotne, ponieważ pozwala określić skuteczność systemów detekcyjnych, pomiarowych czy transmisji sygnałów. Poprzez ilościowe określenie stosunku rezystancji sygnału do poziomu szumu, SNR zapewnia miarę do oceny wydajności systemu, optymalizacji parametrów projektowych i ustalania progów operacyjnych. W takich dziedzinach jak telekomunikacja, radar, obrazowanie i oprzyrządowanie naukowe obliczanie współczynnika SNR pozwala inżynierom i naukowcom upewnić się, że interesujące sygnały są wykrywalne ponad tłem szumu, maksymalizując w ten sposób precyzję, czułość i wydajność zaangażowanych systemów.