Kanał bardzo wysokiej częstotliwości (VHF) odnosi się do zakresu częstotliwości radiowo-radiowych ogólnie przeznaczonych do celów nadawczych, komunikacyjnych i nawigacyjnych. W Stanach Zjednoczonych częstotliwości VHF mieszczą się w zakresie od 30 MHz do 300 MHz. Kanały VHF są powszechnie wykorzystywane do nadawania programów radiowych FM, programów telewizyjnych (kanały od 2 do 13), komunikacji i nawigacji lotniczej, komunikacji morskiej oraz usług bezpieczeństwa publicznego. Sygnały VHF rozprzestrzeniają się na stosunkowo duże odległości w linii wzroku i mogą w pewnym stopniu przenikać przez liście i budynki, dzięki czemu nadają się do różnych zastosowań.
Najwyższe poziomy częstotliwości odnoszą się do górnych granic widma elektromagnetycznego, gdzie częstotliwości są niezwykle wysokie. Częstotliwości te zwykle mieszczą się w zakresie teraherców (THz) i poza nim, co odpowiada długościom fal mierzonym w mikrometrach lub nanometrach. Wyższe częstotliwości są wykorzystywane w specjalistycznych zastosowaniach naukowych i przemysłowych, w tym w spektroskopii, obrazowaniu i niektórych rodzajach komunikacji bezprzewodowej, które wymagają bardzo dużych szybkości transmisji danych i precyzyjnej kontroli promieniowania elektromagnetycznego.
Kanał ultrawysokiej częstotliwości (UHF) odnosi się do zakresu częstotliwości radiowych wyższych niż VHF, zwykle w zakresie od 300 MHz do 3 GHz. Kanały UHF są szeroko stosowane w transmisjach telewizyjnych (kanały od 14 do 83), komunikacji satelitarnej, sieciach komórkowych, Wi-Fi, Bluetooth oraz w różnych zastosowaniach wojskowych i lotniczych. Sygnały UHF mogą przenosić więcej danych i są mniej podatne na zakłócenia w porównaniu z pasmami o niższej częstotliwości, dzięki czemu nadają się do nowoczesnych systemów telekomunikacyjnych i nadawczych.
Najwyższa częstotliwość mediów odnosi się do najwyższego zakresu częstotliwości używanego do przesyłania sygnałów elektromagnetycznych przez różne media, w tym powietrze, wodę i materiały stałe. W wolnej przestrzeni (powietrzu) najwyższe częstotliwości mediów mogą rozciągać się na podczerwone, widzialne i ultrafioletowe obszary widma elektromagnetycznego, poza promieniowaniem rentgenowskim i gamma. W innych mediach, takich jak woda lub ciała stałe, najwyższe częstotliwości zależą od właściwości elektrycznych materiału i charakterystyki absorpcji fal elektromagnetycznych.
Sygnały o bardzo wysokiej częstotliwości (VHF) ogólnie odnoszą się do częstotliwości radiowych w zakresie od 30 MHz do 300 MHz. Częstotliwości te są powszechnie wykorzystywane do różnych celów komunikacyjnych i nadawczych ze względu na ich zdolność do pokonywania stosunkowo dużych odległości w drodze propagacji w linii wzroku. Częstotliwości VHF są w pewnym stopniu oceniane pod kątem możliwości penetracji przez liście i budynki, dzięki czemu nadają się do zastosowań takich jak nadawanie programów radiowych FM, nadawanie programów telewizyjnych, komunikacja lotnicza i komunikacja morska.