Fotoradary zazwyczaj wykorzystują technologię radarową do wykrywania prędkości pojazdów na drogach. Radarowe fotoradary emitują fale radiowe w stronę pojazdów przejeżdżających w ich polu widzenia. Te fale radiowe odbijają się od pojazdów i wracają do kamery. Kamera analizuje przesunięcie częstotliwości odbitych fal spowodowane efektem Dopplera, które jest proporcjonalne do prędkości pojazdu. Mierząc tę zmianę częstotliwości, fotoradar oblicza prędkość pojazdu w stosunku do jego położenia.
Technologia ta umożliwia fotoradarom dokładne monitorowanie prędkości ruchu drogowego i wykrywanie przekroczeń prędkości. Radarowe fotoradary są szeroko stosowane ze względu na ich skuteczność w egzekwowaniu ograniczeń prędkości i poprawie bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Kamery wykrywające prędkość wykorzystują przede wszystkim technologię radarową lub laserową do pomiaru prędkości pojazdu.
Działające na bazie radarów kamery do wykrywania prędkości emitują fale radiowe w kierunku pojazdów i analizują przesunięcie częstotliwości fal odbitych spowodowane efektem Dopplera. Laserowe kamery do wykrywania prędkości, znane również jako kamery LiDAR (wykrywanie i poruszanie się światła), emitują impulsy światła laserowego w kierunku pojazdów i mierzą czas potrzebny do odbicia światła. Obliczając prędkość pojazdu na podstawie opóźnienia odbitych impulsów światła, kamery LiDAR zapewniają dokładne pomiary prędkości.
Technologie radarowe i lidarowe są powszechnie stosowane w kamerach do wykrywania prędkości w celu egzekwowania ograniczeń prędkości i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Mechanizm kamery dużej prędkości, zwłaszcza radaru, składa się z kilku etapów. Po pierwsze, fotoradar emituje fale radiowe w kierunku pojazdów znajdujących się w jego zasięgu. Fale te przemieszczają się z prędkością światła i odbijają się od poruszających się pojazdów. Odbiornik kamery wykrywa odbite fale i mierzy ich częstotliwość.
Przesunięcie częstotliwości pomiędzy falą nadawaną i odbieraną, spowodowane efektem Dopplera, wskazuje prędkość pojazdu względem kamery. Pomiar prędkości jest następnie rejestrowany i przetwarzany przez system kamer. Jeśli wykryta prędkość przekracza wstępnie zdefiniowany próg (ograniczenie prędkości), kamera rejestruje dowody, takie jak zdjęcia lub filmy, przedstawiające pojazd naruszający prawo, w tym jego tablicę rejestracyjną.
Dowód ten służy do wystawiania mandatów lub mandatów za przekroczenie prędkości zarejestrowanemu właścicielowi pojazdu.
Fotoradary wykrywają prędkość pojazdów przede wszystkim za pomocą technologii radarowej lub laserowej. Radarowe fotoradary analizują przesunięcie częstotliwości fal radiowych odbitych od poruszających się pojazdów, natomiast kamery LiDAR (laserowe wykrywanie i zasięg) mierzą opóźnienie impulsów laserowych odbitych od pojazdów.
Obie technologie zapewniają precyzyjne pomiary prędkości, wykorzystując zasady efektu Dopplera (dla radaru) lub czasu lotu (dla lidaru). Zgromadzone dane dotyczące prędkości są przetwarzane elektronicznie w systemie kamer, który określa, czy prędkość pojazdu przekracza dozwoloną prędkość.
Fotoradary odgrywają kluczową rolę w egzekwowaniu przepisów ruchu drogowego, promowaniu bezpieczeństwa drogowego oraz ograniczaniu liczby wypadków i ofiar śmiertelnych związanych z nadmierną prędkością.
Nazwa techniczna fotoradaru może się różnić w zależności od jego specyficznej konstrukcji i funkcjonalności. Jednak fotoradary są często nazywane „kamerami monitorującymi ruch drogowy” lub „kamerami monitorującymi prędkość” w kontekście oficjalnym i technicznym.
Terminy te podkreślają rolę kamery w monitorowaniu i egzekwowaniu ograniczeń prędkości na drogach w celu poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego i przestrzegania przepisów ruchu drogowego. Fotoradary można również klasyfikować na podstawie ich technologii, np. „radarowe fotoradary” lub „radarowe fotoradary lidarowe”, podkreślając technologię stosowaną do wykrywania prędkości i celów aplikacyjnych.