Teoria sygnału radarowego obejmuje transmisję fal radiowych i analizę fal odbitych, które powracają po odbiciu się od obiektu. Opóźnienie między transmisją a odbiorem pomaga określić odległość do obiektu, natomiast przesunięcie częstotliwości (efekt Dopplera) zwracanego sygnału może ujawnić prędkość obiektu. Techniki przetwarzania sygnału służą do filtrowania szumu oraz poprawy wykrywania i pomiaru charakterystyki obiektu.
Teoria radaru koncentruje się na wykorzystaniu fal elektromagnetycznych do wykrywania i lokalizowania obiektów. System radarowy przesyła fale radiowe, które przemieszczają się, aż napotkają obiekt i odbijają się z powrotem do odbiornika radaru. Mierząc opóźnienie i zmiany częstotliwości fal odbitych, radar może określić zasięg, prędkość, a czasami kształt i rozmiar obiektu. Proces ten obejmuje złożone przetwarzanie i analizę sygnału w celu dokładnej interpretacji danych.
Koncepcja radaru obejmuje wykorzystanie fal radiowych do wykrywania obiektów i określania ich odległości, prędkości i kierunku. Systemy radarowe emitują impulsy fal radiowych, które odbijają obiekty na swojej drodze. Zwrócone sygnały są odbierane i analizowane w celu wydobycia informacji o lokalizacji i ruchu obiektów. Koncepcja ta jest stosowana w różnych dziedzinach, takich jak lotnictwo, nawigacja morska, prognozowanie pogody i nadzór wojskowy.
Uproszczoną teorię radaru można opisać jako metodę wykrywania obiektów oraz określania ich położenia i prędkości za pomocą fal radiowych. System radarowy wysyła serię fal radiowych i czeka, aż odbiją się od obiektów. Czas potrzebny na powrót fal informuje radar, jak daleko znajduje się obiekt, a każda zmiana częstotliwości powracających fal wskazuje prędkość obiektu. Ta podstawowa zasada umożliwia radarowi skuteczne lokalizowanie i śledzenie obiektów w szerokim zakresie zastosowań.