Teoria analizy widma opiera się na ramach matematycznych i koncepcyjnych stosowanych do analizy sygnałów w dziedzinie częstotliwości. Obejmuje zasady analizy Fouriera i przetwarzania sygnałów, podczas których sygnały są rozkładane na składowe częstotliwości. Rozkład ten umożliwia analitykom badanie i zrozumienie charakterystyk widmowych sygnałów, takich jak ich rozkład częstotliwości, amplitudy różnych składowych częstotliwości i gęstość widmowa.
W kontekście pytania „widmo teorii” ogólnie odnosi się do zakresu lub zakresu pojęć i zastosowań objętych teorią analizy widma. Obejmuje różne techniki i metodologie analizy sygnałów w dziedzinie częstotliwości, począwszy od podstawowych transformat Fouriera po zaawansowane metody estymacji widmowej. Spektrum teorii obejmuje zatem szeroki zakres zastosowań w różnych dziedzinach, w tym w telekomunikacji, inżynierii dźwięku, systemach radarowych i badaniach naukowych.
W kontekście analizy „widmo” odnosi się do rozkładu częstotliwości występujących w sygnale lub systemie. Opisuje zakres częstotliwości, w którym sygnał lub system działa lub jest analizowany. Analiza widma może odnosić się do widma częstotliwości sygnału, w którym amplituda każdej składowej częstotliwości jest wykreślana w funkcji jej częstotliwości. Może również odnosić się szerzej do zakresu lub różnorodności komponentów, cech lub aspektów badanych w konkretnym kontekście analitycznym, takim jak analiza widmowa sygnałów lub systemów.
