SAR (radar z syntetyczną aperturą) różni się od zwykłego radaru przede wszystkim sposobem generowania obrazów. Regularne systemy radarowe emitują impulsy fal radiowych i odbierają ich odbicia w celu wykrycia obecności i lokalizacji obiektów. Systemy te zazwyczaj dostarczają informacji o zasięgu celu i przechyleniu, ale generują obrazy o stosunkowo niskiej rozdzielczości ze względu na ograniczenia rozmiaru anteny.
Natomiast SAR wykorzystuje techniki przetwarzania sygnału do symulacji znacznie większej apertury anteny poprzez syntezę danych radarowych zebranych na odległość w miarę poruszania się platformy radarowej. Umożliwia to SAR uzyskiwanie obrazów powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości z drobniejszymi szczegółami, dzięki czemu nadaje się do zastosowań wymagających szczegółowych możliwości mapowania i obrazowania.
Zalety SAR w porównaniu ze zwykłym systemem radarowym są znaczące, szczególnie w zastosowaniach teledetekcji i obrazowania.
Kluczową zaletą jest zdolność SAR do generowania obrazów powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości, niezależnie od pogody i warunków oświetleniowych. W przeciwieństwie do czujników optycznych wykorzystujących światło widzialne, SAR działa w mikrofalowym obszarze widma elektromagnetycznego, umożliwiając penetrację chmur, mgły i ciemności. Dzięki tej możliwości SAR jest szczególnie przydatny do monitorowania i mapowania regionów narażonych na częste zachmurzenie lub niekorzystne warunki pogodowe.
Dodatkowo zdolność SAR do syntezy dużej apertury anteny na ruch poprawia jego rozdzielczość przestrzenną, umożliwiając szczegółową obserwację cech terenu, roślinności i struktur stworzonych przez człowieka. Wszechstronność i niezawodność SAR sprawiają, że jest on niezbędny do zastosowań takich jak monitorowanie środowiska, reagowanie na katastrofy, rolnictwo i rozpoznanie wojskowe.
Radar obrazowy, w tym radar z syntetyczną aperturą (SAR), różni się od zwykłego radaru przede wszystkim zdolnością do generowania szczegółowych obrazów powierzchni Ziemi.
Podczas gdy tradycyjne systemy radarowe dostarczają informacji o obecności i lokalizacji celów na podstawie odbicia fal radiowych, systemy radarów obrazowych wykorzystują zaawansowane techniki przetwarzania sygnałów w celu tworzenia obrazów o wysokiej rozdzielczości. Radary obrazowe, takie jak SAR, osiągają ten cel poprzez syntezę pomiarów radarowych zebranych na dystansie przebytym przez platformę radarową, skutecznie symulując dużą aperturę anteny.
Umożliwia to radarowi obrazującemu tworzenie szczegółowych map i obrazów cech terenu, struktur powierzchniowych i obiektów z dużą rozdzielczością przestrzenną. Natomiast normalne systemy radarowe zazwyczaj skupiają się na wykrywaniu i śledzeniu celów na podstawie ich sygnatur radarowych, bez tworzenia szczegółowych obrazów.
Podstawową różnicą między radarem z rzeczywistą aperturą (RAR) a radarem z syntetyczną aperturą (SAR) jest konfiguracja anten i możliwości obrazowania.
Radar z rzeczywistą aperturą wykorzystuje fizycznie dużą antenę do przesyłania i odbierania sygnałów radarowych, co ogranicza jego rozdzielczość ze względu na rozmiar anteny. W rezultacie systemy RAR zapewniają stosunkowo słabe obrazy i są zwykle używane do wykrywania i śledzenia celów na podstawie odbić radarowych. Natomiast SAR wykorzystuje zaawansowane techniki przetwarzania sygnału do praktycznej syntezy długiej apertury anteny.
Łącząc i przetwarzając pomiary radarowe zebrane na dystansie przebytym przez platformę radarową, SAR osiąga wysoką rozdzielczość przestrzenną i generuje szczegółowe obrazy powierzchni Ziemi. Dzięki tej możliwości SAR szczególnie nadaje się do zastosowań wymagających precyzyjnego mapowania, monitorowania zmian środowiskowych i zadań rozpoznawczych, gdzie niezbędne są szczegółowe zdjęcia.