Kierunkowość to miara tego, jak dobrze antena, mikrofon lub inne urządzenie kierunkowe skupia lub odbiera energię elektromagnetyczną lub akustyczną w określonym kierunku w stosunku do idealnego źródła dookólnego. Określa ilościowo stężenie promieniowania lub odbioru w określonym kierunku w stosunku do średniego natężenia we wszystkich kierunkach. Wyższa kierunkowość wskazuje, że urządzenie skuteczniej skupia energię w pożądanym kierunku, co jest przydatne w zastosowaniach, w których ważna jest precyzyjna kontrola nad wzorcami promieniowania lub odbioru.
Kierunkowość odnosi się do zdolności anteny, mikrofonu lub innego urządzenia kierunkowego do skupiania sygnału wyjściowego lub odbioru w określonym kierunku. Jest to podstawowy parametr w technologiach przetwarzania sygnałów i transmisji, wpływający na wydajność i wydajność urządzeń transmitujących lub odbierających fale. W praktyce kierunkowość jest często wyrażana ilościowo w decybelach (DB) i ma kluczowe znaczenie w takich dziedzinach, jak telekomunikacja, systemy radarowe i akustyka, gdzie istotna jest czułość kierunkowa lub emisja.
Wzmocnienie dyrektywy łączy w sobie koncepcje kierunkowości i wydajności anten. Reprezentuje stosunek mocy wypromieniowanej lub odebranej w określonym kierunku do mocy, która zostałaby wypromieniowana lub odebrana przez antenę izotropową (tą, która promieniuje równomiernie we wszystkich kierunkach) przy tej samej mocy wejściowej. Wzmocnienie kierunkowości uwzględnia zarówno zdolność ogniskowania (kierunkowość) anteny, jak i wszelkie straty w systemie antenowym. Zapewnia kompleksowy pomiar efektywności anteny w kierowaniu lub odbieraniu sygnałów w pożądanym kierunku.
Wzór kierunkowości, znany również jako wzór promieniowania lub wykres biegunowy, wizualnie przedstawia kierunkowość anteny lub mikrofonu. Ilustruje, jak intensywność promieniowania lub odbioru zmienia się w zależności od kierunku w stosunku do orientacji urządzenia. Diagramy kierunkowości zazwyczaj przedstawiają intensywność promieniowania lub odbioru w bazie danych w biegunowym układzie współrzędnych, z anteną lub mikrofonem w środku. Diagramy te są niezbędne dla inżynierów i techników do zrozumienia i optymalizacji działania urządzeń kierunkowych w różnych zastosowaniach.
Kierunkowość układu odnosi się do zbiorowej kierunkowości wielu anten lub elementów pracujących razem jako pojedyncza jednostka. Układy antenowe służą do uzyskania wyższej kierunkowości w porównaniu z pojedynczymi antenami poprzez łączenie sygnałów z poszczególnych elementów w sposób wzmacniający promieniowanie w pożądanych kierunkach i tłumiący je w innych. Kierunkowość układu zależy od geometrii, odstępów i zależności fazowych pomiędzy poszczególnymi elementami. Macierze są powszechnie stosowane w systemach radarowych, sieciach komunikacji bezprzewodowej i radioastronomii w celu poprawy czułości i rozdzielczości w określonych kierunkach, jednocześnie minimalizując zakłócenia z niepożądanych kierunków.