W komunikacji satelitarnej częstotliwość nośna odnosi się do określonej częstotliwości radiowej, na której satelita przesyła swoje sygnały i odbiera sygnały ze stacji naziemnych. Częstotliwość ta jest starannie wybierana w oparciu o standardy regulacyjne i względy operacyjne, aby zapewnić efektywną transmisję i odbiór danych na duże odległości w przestrzeni kosmicznej. Częstotliwości nośne w komunikacji satelitarnej mieszczą się zazwyczaj w określonych pasmach przeznaczonych do użytku satelitarnego, takich jak pasmo C, pasmo Ku, pasmo Ka i inne, w zależności od wymagań aplikacji i usługi.
Termin „częstotliwość nośna” ogólnie odnosi się do częstotliwości sinusoidalnej fali nośnej modulowanej w celu przenoszenia sygnałów informacyjnych w systemach telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych. W komunikacji satelitarnej ta fala nośna jest modulowana za pomocą sygnałów informacyjnych (takich jak głos, dane lub wideo) przed transmisją na Ziemię lub inne satelity. Częstotliwość nośna pozostaje stała, podczas gdy sygnały informacyjne zmieniają amplitudę, fazę lub częstotliwość fali nośnej, umożliwiając transmisję danych na duże odległości przy minimalnych zakłóceniach i efektywnym wykorzystaniu pasma.
Satelity działają na różnych częstotliwościach nośnych, w zależności od celów misji, wymagań dotyczących usług i przydzielonych pasm częstotliwości. Na przykład satelity na orbicie geostacjonarnej (GEO) powszechnie wykorzystują częstotliwości pasma Ku i KA do szybkiej transmisji danych, transmisji multimediów i usług szerokopasmowego Internetu. Niższe częstotliwości, takie jak pasmo L i pasmo S, są często wykorzystywane w systemach nawigacji satelitarnej (np. GPS) i niektórych zastosowaniach komunikacyjnych wymagających szerszego zasięgu i lepszej penetracji w warunkach atmosferycznych.
W komunikacji satelitarnej termin nośny oznacza niemodulowany sygnał o częstotliwości radiowej, który jest modulowany za pomocą przesyłanych informacji. Działa jak szkielet lub fala nośna, na którą nakładane są dane, sygnały głosowe lub wideo za pomocą technik modulacji, takich jak modulacja amplitudy (AM), modulacja częstotliwości (FM) lub modulacja fazy (PM). Częstotliwość i stabilność sygnału nośnego to krytyczne czynniki określające ogólną wydajność i niezawodność systemów łączności satelitarnej, zapewniające dokładną transmisję i odbiór sygnałów na duże odległości w przestrzeni kosmicznej.
Aby znaleźć częstotliwość nośną w komunikacji satelitarnej, zwykle odwołuje się do specyfikacji technicznych satelity dostarczonych przez operatorów satelitarnych lub organy regulacyjne. Dokumenty te wyszczególniają konkretne pasma częstotliwości i częstotliwości nośne przydzielone satelitowi dla łącza w górę (Ziemia do satelity) i łącza w dół (satelita do Ziemi). Ponadto specjalistyczny sprzęt, taki jak analizatory widma lub satelitarne systemy śledzenia, można wykorzystać do wykrywania i pomiaru częstotliwości nośnej podczas operacji satelitarnych, zapewniając właściwe ustawienie i ustanowienie łącza komunikacyjnego między stacjami naziemnymi a satelitami.