Radar z syntetyczną aperturą (SAR) wykorzystuje ruch anteny radaru (zwykle montowanej na ruchomej platformie, takiej jak samolot lub satelita), aby symulować znacznie większą aperturę anteny. W przeciwieństwie do tradycyjnych systemów radarowych ze stałymi antenami, systemy SAR generują obrazy o wysokiej rozdzielczości, łącząc odbicia radarowe otrzymane z wielu miejsc wzdłuż ścieżki anteny. Gdy platforma porusza się do przodu, SAR rejestruje echa radarowe terenu lub obiektów poniżej w różnych pozycjach. Przetwarzając te echa za pomocą zaawansowanych technik przetwarzania sygnału, SAR może tworzyć szczegółowe obrazy o rozdzielczości przestrzennej, która jest zwykle znacznie lepsza niż fizyczny rozmiar apertury anteny. Ta zdolność do syntezy dużej apertury anteny poprzez ruch umożliwia SAR uzyskanie obrazowania o wysokiej rozdzielczości na dużych obszarach, co czyni go cennym w zastosowaniach takich jak teledetekcja, monitorowanie środowiska i rozpoznanie.
Podstawowa zasada radaru z syntetyczną aperturą (SAR) opiera się na tworzeniu wirtualnej apertury większej niż fizyczny rozmiar anteny radaru. Przesuwając antenę wzdłuż ścieżki (np. na pokładzie samolotu lub satelity), systemy SAR zbierają sygnały radarowe odbite od ziemi lub obiektów poniżej w różnych pozycjach. Sygnały te, rejestrowane w czasie, są przetwarzane w celu symulacji dużej apertury anteny. Ta syntetyczna apertura poprawia rozdzielczość obrazu radarowego, umożliwiając SAR tworzenie szczegółowych obrazów o doskonałej rozdzielczości przestrzennej. Kluczową zaletą SAR jest jego zdolność do generowania obrazów o wysokiej rozdzielczości z poruszającej się platformy, co zapewnia możliwość mapowania terenu, monitorowania zmian w środowisku i dokładnego wykrywania obiektów.