Listki radarowe odnoszą się do określonych obszarów charakterystyki promieniowania anteny radaru, w których energia jest skupiana i wypromieniowywana. Listek główny reprezentuje kierunek, w którym radar przesyła lub odbiera największą moc, zapewniając najsilniejszy sygnał zwrotny od celów w tym kierunku. Listki boczne to mniejsze listki wtórne, które występują pod kątem od listka głównego, gdzie część energii jest przesyłana lub odbierana z mniejszą intensywnością.
Listki radiacyjne to odrębne obszary we wzorze promieniowania anteny lub dowolnego systemu promieniującego, w którym koncentruje się energia. Należą do nich płat główny, który jest głównym kierunkiem największego natężenia promieniowania, oraz listki boczne, które są mniejszymi płatkami otaczającymi płat główny. Wzór promieniowania może również zawierać listki tylne, które reprezentują promieniowanie w kierunku przeciwnym do płatka głównego.
Płat w lotnictwie odnosi się do obszaru zasięgu pomocy nawigacyjnej lub wiązki radarowej, gdzie siła sygnału jest wystarczająca do prawidłowego wykrywania i komunikacji. Listki te są niezbędne, aby statki powietrzne mogły odbierać niezawodne sygnały do nawigacji i komunikacji na określonych obszarach geograficznych. Kształt i orientacja tych listków zostały zaprojektowane tak, aby zapewnić optymalne pokrycie i prowadzenie statku powietrznego.
Płatek fal odnosi się do obszaru przestrzennego lub kątowego rozkładu energii fal, w którym intensywność jest stosunkowo wysoka. Pojęcie to jest często używane w kontekście zjawisk falowych, takich jak fale dźwiękowe, fale elektromagnetyczne i fale świetlne. W przypadku anteny listki reprezentują kierunki, w których antena emituje lub odbiera energię najskuteczniej. Listek główny wskazuje kierunek maksymalnej energii, natomiast listki boczne reprezentują inne kierunki, w których energia jest mniej intensywna.