Mapowanie i analiza terenu w GIS (Systemach Informacji Geograficznej) obejmuje proces pozyskiwania, przechowywania, analizowania i wizualizacji danych przestrzennych związanych z cechami powierzchni Ziemi. Obejmuje to wzniesienie, nachylenie, wygląd, ukształtowanie terenu i inne cechy terenu. Mapowanie terenu wykorzystuje różne źródła danych, takie jak cyfrowe modele wysokości (DEM), zdjęcia satelitarne, lidar (detekcja światła i telewizja) oraz badania terenowe, aby stworzyć dokładne odwzorowanie cech terenu w formie cyfrowej. Analiza GIS obejmuje wykorzystanie narzędzi i technik analizy przestrzennej w celu uzyskania informacji z danych terenowych, takich jak identyfikacja odpowiednich lokalizacji dla infrastruktury, ocena stabilności terenu, obliczanie modeli odwadniania i modelowanie terenu na potrzeby badań środowiskowych lub planowania urbanistycznego.
W GIS teren odnosi się do fizycznych cech i właściwości powierzchni Ziemi, w tym wzniesienia, nachylenia, kształtu i ukształtowania terenu. Dane terenowe są reprezentowane cyfrowo za pomocą modeli wysokości, które można uzyskać z czujników satelitarnych, badań lotniczych lub pomiarów naziemnych, takich jak LiDAR. Dane terenowe mają fundamentalne znaczenie w zastosowaniach GIS, ponieważ umożliwiają zrozumienie zmienności krajobrazu, planowanie użytkowania gruntów, ocenę zagrożeń naturalnych i wspieranie procesu decyzyjnego w różnych dziedzinach, takich jak rolnictwo, leśnictwo, planowanie urbanistyczne i zarządzanie środowiskiem.
Analiza terenu w GIS polega na wykorzystaniu technik analizy przestrzennej w celu uzyskania przydatnych spostrzeżeń i spostrzeżeń z danych terenowych. Obejmuje to wykonywanie obliczeń i modelowanie w celu oceny właściwości terenu, takich jak stabilność zboczy, analiza widoczności, wytyczenie zlewni, analiza widoku i solidność terenu. Analiza terenu pomaga zrozumieć, w jaki sposób elementy terenu oddziałują na siebie i jaki jest ich wpływ na różne procesy środowiskowe i działalność człowieka.
Istnieje kilka metod analizy terenu w GIS, każda dostosowana do konkretnych celów i zastosowań. Niektóre typowe metody obejmują:
- analiza stoków: obliczanie nachylenia powierzchni terenu w celu oceny stabilności gruntu, potencjału erozji i przydatności do różnych zastosowań.
- Analiza widoczności i widoku: Identyfikacja obszarów widocznych z określonych punktów widzenia lub określenie widoczności obiektów z różnych lokalizacji, kluczowych przy planowaniu ocen oddziaływania wizualnego i zastosowań wojskowych.
Analiza aspektu: Określ kierunek kompasu, w którym zbocze jest zwrócone (np. Północ, Południe, Wschód, Zachód), aby zrozumieć ekspozycję słoneczną, rozmieszczenie roślinności i wzorce hydrologiczne.
Watershed Delineation: Definiowanie granic zlewni lub zlewni w oparciu o charakterystykę terenu, istotne dla zarządzania zasobami wodnymi, modelowania powodzi i badań środowiskowych.
WYTRZYMAŁOŚĆ TERENU: ilościowe określanie nierówności lub złożoności powierzchni terenu w celu oceny przydatności siedlisk, wzorców przemieszczania się dzikich zwierząt i różnorodności krajobrazu.
Te metody analizy terenu wykorzystują techniki przetwarzania danych przestrzennych i narzędzia GIS do wydobywania istotnych informacji ze zbiorów danych terenowych, wspierając świadome podejmowanie decyzji i planowanie przestrzenne w różnych dyscyplinach.