Wytyczne CW ogólnie odnoszą się do systemów naprowadzania fali ciągłej stosowanych w różnych zastosowaniach, szczególnie w sektorze wojskowym i lotniczym. Naprowadzanie falami ciągłymi polega na ciągłej transmisji sygnału o częstotliwości radiowej z nadajnika do odbiornika, gdzie odbiornik wykorzystuje ten sygnał do kierowania ruchem lub nawigacją pojazdu, takiego jak rakiety lub bezzałogowe statki powietrzne (UAU).
W systemach naprowadzania CW transmisja ciągła umożliwia dostosowanie w czasie rzeczywistym naprowadzania w oparciu o charakterystykę odbieranego sygnału, taką jak faza lub częstotliwość, zapewniając precyzyjną kontrolę i precyzję w zadaniach namierzania lub nawigacji. Systemy te są niezbędne do osiągnięcia wysokiej precyzji kontroli trajektorii i śledzenia celów, co czyni je niezbędnymi elementami nowoczesnych technologii wojskowych i lotniczych.
W kontekście energii elektrycznej CW oznacza falę ciągłą.
W tym kontekście fala ciągła odnosi się do ciągłego, nieprzerwanego sygnału elektrycznego lub kształtu fali. Termin ten jest powszechnie stosowany w elektronice i telekomunikacji do opisania sygnału lub transmisji, który pozostaje stały i nie zmienia się w czasie.
W elektrotechnice sygnały CW mają podstawowe znaczenie w różnych zastosowaniach, w tym w transmisji radiowej, telekomunikacji, systemach radarowych i przetwarzaniu sygnałów, gdzie ciągły charakter kształtu fali jest niezbędny do przesyłania informacji lub wykonywania określonych funkcji bez przerw i modulacji.
Różnica między falą ciągłą CW a impulsem polega na ich podstawowych cechach i zasadach działania.
CW odnosi się do ciągłej i nieprzerwanej transmisji sygnału lub kształtu fali, na przykład częstotliwości radiowej lub sygnału elektrycznego, bez żadnych przerw i przerw.
Sygnały CW utrzymują stałą częstotliwość i amplitudę w czasie, dzięki czemu nadają się do zastosowań wymagających ciągłej pracy, takich jak systemy radarowe do pomiaru prędkości, telekomunikacja i transmisja radiowa.
Z drugiej strony sygnały impulsowe charakteryzują się krótkimi impulsami lub impulsami energii, w przypadku których sygnał jest przesyłany w dyskretnych pakietach lub impulsach o określonym czasie trwania i odstępach czasu.
Sygnały impulsowe są powszechnie stosowane w systemach radarowych, gdzie emitowane są krótkie impulsy energii o częstotliwości radiowej, a system nasłuchuje odbitych ech od celów. Opóźnienie między przesłaniem impulsu a odebraniem jego echa umożliwia systemom radarowym określenie odległości (zasięgu) do celów i wykrycie ich obecności.
Sygnały impulsowe zapewniają przewagę w zakresie rozdzielczości zasięgu, rozróżniania celów i pracy w środowiskach o dużym bałaganie lub zakłóceniach w porównaniu z sygnałami CW, które skupiają się na transmisji ciągłego przebiegu dla określonych celów pomiarowych.
Praca CW reprezentuje pracę z falą ciągłą. W kontekście radaru i telekomunikacji działanie na CW oznacza ciągłą transmisję i odbiór sygnału o fali ciągłej bez przerw i modulacji.
Praca na CW jest wykorzystywana w różnych zastosowaniach, w których niezbędna jest ciągła, nieprzerwana transmisja, takich jak systemy radarowe do pomiaru prędkości, transmisja radiowa, telekomunikacja i przetwarzanie sygnałów. Praca na fali ciągłej zapewnia stałą charakterystykę sygnału, taką jak częstotliwość i amplituda, które są niezbędne do utrzymania łączy komunikacyjnych, wykonywania pomiarów radarowych i wykonywania określonych funkcji wymagających ciągłego przesyłania postaci fali.