Pasmo wysokiego V odnosi się do części widma elektromagnetycznego przeznaczonej dla częstotliwości radiowych, szczególnie w zakresie częstotliwości od 40 GHz (gigaherców) do 75 GHz. Pasmo to jest częścią większego pasma V, które rozciąga się od 40 GHz do 300 GHz. Wysokie częstotliwości V są zwykle wykorzystywane w różnych zastosowaniach, takich jak bezprzewodowe łącza komunikacyjne typu punkt-punkt, komunikacja satelitarna i systemy radarowe. Częstotliwości te zapewniają wysoką szybkość przesyłania danych i są mniej podatne na zakłócenia w porównaniu z pasmami o niższej częstotliwości, dzięki czemu nadają się do komunikacji szerokopasmowej i transmisji danych o dużej przepustowości.
Pasmo wysokie i pasmo dolne odnoszą się do różnych segmentów widma częstotliwości radiowych, z których każdy ma odrębną charakterystykę i zastosowanie. Pasmo wysokie ogólnie odnosi się do wyższych częstotliwości w określonym zakresie, np. pasma VHF (bardzo wysokiej częstotliwości), w porównaniu z niższymi częstotliwościami pasma HF (wysokiej częstotliwości). Częstotliwości wysokiego pasma mają zazwyczaj krótsze długości fal, co pozwala na tworzenie bardziej zwartych konstrukcji anten i wyższych szybkości transmisji danych. Są powszechnie stosowane w zastosowaniach wymagających szybkiej transmisji danych, komunikacji satelitarnej i systemów radarowych, gdzie wymagane jest precyzyjne namierzanie i wysoka rozdzielczość.
Zalety pasma V (40 GHz do 300 GHz) obejmują kilka korzyści dla systemów komunikacyjnych i radarowych. Częstotliwości pasma V zapewniają większą dostępną szerokość pasma w porównaniu z pasmami o niższej częstotliwości, umożliwiając wyższe szybkości przesyłania danych i zwiększoną przepustowość bezprzewodowych sieci komunikacyjnych. Częstotliwości te są również mniej zatłoczone, co zmniejsza prawdopodobieństwo zakłóceń i poprawia niezawodność sygnału w gęstych środowiskach miejskich. Pasmo V szczególnie nadaje się do łączy komunikacyjnych krótkiego zasięgu, systemów komunikacji satelitarnej i zastosowań radarowych o wysokiej rozdzielczości ze względu na jego zdolność do obsługi sygnałów o wysokiej częstotliwości przy wąskich szerokościach wiązki i zmniejszonym tłumieniu atmosferycznym.
Termin „pasmo wysokich częstotliwości” ogólnie odnosi się do zakresu częstotliwości w widmie częstotliwości radiowych, który jest wyższy niż w pasmach niższych częstotliwości, takich jak VHF (bardzo wysoka częstotliwość) lub UHF (ultra wysoka częstotliwość). Pasma wysokich częstotliwości zazwyczaj obejmują częstotliwości powyżej 3 MHz, sięgające do zakresu GHz (gigaherców). Pasma te charakteryzują się krótszymi długościami fal, co umożliwia bardziej zwartą konstrukcję anten i wyższe prędkości transmisji danych w porównaniu z pasmami o niższej częstotliwości. Pasma wysokiej częstotliwości są wykorzystywane w różnych zastosowaniach, w tym w telekomunikacji, nadawaniu, systemach radarowych i komunikacji satelitarnej, gdzie niezbędna jest szybka transmisja danych i precyzyjne kierowanie sygnału.