Radar o wysokiej rozdzielczości odnosi się do systemów radarowych, które mogą generować szczegółowe obrazy lub pomiary z dużą rozdzielczością przestrzenną i zasięgową. Systemy te wykorzystują zaawansowane technologie i techniki, aby osiągnąć doskonałą wydajność w zakresie wykrywania, obrazowania i śledzenia celów. Radar o wysokiej rozdzielczości charakteryzuje się zdolnością do rozpoznawania małych obiektów lub cech, zazwyczaj z rozdzielczością przestrzenną w zakresie od centymetrów do metrów. Znajduje zastosowanie w różnych zastosowaniach, takich jak rozpoznanie wojskowe, obserwacja, monitorowanie środowiska i mapowanie geologiczne, gdzie niezbędne są dokładne informacje przestrzenne i precyzyjna identyfikacja celów.
Zwiększenie rozdzielczości radaru można osiągnąć dzięki kilku strategiom i postępowi technologicznemu. Jednym z podejść jest użycie krótszych fal lub sygnałów o wyższej częstotliwości, ponieważ krótsze fale umożliwiają systemom radarowym rozróżnianie drobniejszych szczegółów i mniejszych obiektów. Inną metodą jest zwiększenie rozmiaru apertury anteny radaru, co poprawia zdolność radaru do gromadzenia i skupiania energii radaru, co skutkuje ostrzejszymi obrazami lub dokładniejszymi pomiarami. Zaawansowane techniki przetwarzania sygnału, takie jak radar z syntetyczną aperturą (SAR) i kompresja impulsów, również odgrywają kluczową rolę w poprawie rozdzielczości radaru poprzez poprawę stosunku sygnału do szumu i dokładności przestrzennej. Dodatkowo optymalizacja parametrów systemu radarowego, takich jak moc nadajnika, konstrukcja anteny i charakterystyka kształtu fali, może jeszcze bardziej poprawić możliwości rozdzielczości.
Zakres wysokiej rozdzielczości odnosi się do zdolności systemu radarowego do dokładnego określenia odległości lub zasięgu do celu z dużą precyzją. Jest to miara zdolności radaru do rozróżniania w zasięgu celów położonych blisko siebie. Zakres wysokiej rozdzielczości zależy przede wszystkim od czasu trwania impulsu lub szerokości impulsu sygnału radarowego. Krótsze impulsy zapewniają lepszą rozdzielczość zasięgu, ponieważ umożliwiają rozróżnienie obiektów znajdujących się bliżej siebie w danym zasięgu. Techniki kompresji impulsów, takie jak wykorzystanie kodowanych przebiegów lub filtrowanie par, poprawiają rozdzielczość zasięgu poprzez kompresję impulsów o długim czasie trwania w krótsze impulsy efektywne, poprawiając w ten sposób zdolność radaru do rozpoznawania celów z większą precyzją i precyzją.