Radar wysokiej częstotliwości działa w paśmie wysokich częstotliwości widma radiowego, zwykle od 3 do 30 MHz. Ten typ radaru jest używany do zastosowań wymagających wykrywania dalekiego zasięgu, takich jak monitorowanie zapłonu, pomiary oceanograficzne i monitorowanie warunków atmosferycznych. Radar HF może wykorzystywać odbicie jonosferyczne i propagację fal powierzchniowych do wykrywania obiektów i pomiaru parametrów środowiskowych z odległości znacznie wykraczających poza linię wzroku.
Różnica między radarami wysokiej i niskiej częstotliwości polega na ich długościach fal operacyjnych i możliwościach. Radar wysokiej częstotliwości wykorzystuje krótsze fale, zapewniając wyższą rozdzielczość i możliwość wykrywania mniejszych obiektów z większą szczegółowością. Jest skuteczny w precyzyjnych pomiarach i obrazowaniu, ale ma ograniczoną penetrację przez przeszkody i jest bardziej podatny na warunki atmosferyczne. Radar o niskiej częstotliwości, działający na dłuższych falach, zapewnia lepszą penetrację przez materiały takie jak ściany, liście i gleba. Nadaje się do zastosowań wymagających wykrywania przeszkód i komunikacji dalekiego zasięgu, ale oferuje niższą rozdzielczość w porównaniu z radarem wysokiej częstotliwości.
Radar o wyższej częstotliwości ma kilka zalet, w tym wyższą rozdzielczość i precyzję, umożliwiając wykrywanie i obrazowanie mniejszych obiektów z drobnymi szczegółami. Możliwość ta jest niezbędna w zastosowaniach takich jak monitorowanie pogody, kontrola ruchu lotniczego i namierzanie celów wojskowych, gdzie kluczowe znaczenie mają precyzyjne pomiary. Dodatkowo radar o wyższej częstotliwości obsługuje zaawansowane techniki obrazowania i może rozróżniać obiekty znajdujące się blisko siebie, co poprawia jego skuteczność w złożonych środowiskach. Możliwość przenoszenia większej ilości danych i zapewnienia większej przepustowości dodatkowo poprawia jego wydajność w zastosowaniach związanych z szybką komunikacją i szczegółowym obrazowaniem.