Radar morski to urządzenie stosowane na statkach i łodziach do wykrywania innych statków, masy lądowej i zagrożeń nawigacyjnych. Działa poprzez emisję fal radiowych, a następnie odbieranie echa, które odbija się od obiektów na swojej drodze. System przetwarza te echa, aby określić odległość i namiar wykrytych obiektów, dostarczając informacji kluczowych dla bezpiecznej nawigacji, unikania kolizji i świadomości sytuacyjnej, szczególnie w warunkach słabej widoczności, takich jak mgła lub noc.
Zasięg radaru morskiego może się różnić w zależności od kilku czynników, w tym mocy systemu radarowego, wysokości anteny radaru i warunków środowiskowych. Zazwyczaj morskie systemy radarowe mogą wykrywać obiekty w odległości do 24 mil morskich. Jednakże w idealnych warunkach, z wydajnym systemem radarowym i anteną o wysokiej wysokości, zasięg wykrywania może przekraczać 48 mil morskich. Praktyczny zasięg może zostać zmniejszony przez takie czynniki, jak pogoda, warunki morskie oraz wielkość i skład wykrytych obiektów.
Radar morski jest ogólnie uważany za bezpieczny w użyciu. Fale radarowe emitowane przez te systemy mają niską moc i są niejonizujące, co oznacza, że nie niosą wystarczającej energii, aby zjonizować atomy lub cząsteczki lub spowodować bezpośrednie uszkodzenie tkanek biologicznych. Chociaż należy minimalizować bezpośrednie narażenie na wiązkę radaru z bliskiej odległości, konstrukcja i protokoły operacyjne morskich systemów radarowych zapewniają, że poziomy promieniowania o częstotliwości radiowej mieszczą się w granicach ustalonych wytycznych bezpieczeństwa, dzięki czemu są bezpieczne dla członków załogi i pasażerów na statkach.