Radar kompresji impulsów to technika stosowana w celu poprawy wydajności systemów radarowych poprzez osiągnięcie wysokiej rozdzielczości i możliwości wykrywania celów przy zachowaniu stosunkowo długiego czasu trwania impulsu. Tradycyjne systemy radarowe zazwyczaj wykorzystują krótkie impulsy do osiągnięcia rozdzielczości o dużym zasięgu, ale krótkie impulsy mają ograniczoną energię, a zatem mniejsze możliwości wykrywania odległych celów. Kompresja impulsów przezwycięża to ograniczenie poprzez kodowanie dłuższych impulsów o określonych kształtach fal, które pozwalają im osiągnąć wysoką rozdzielczość zakresu odpowiadającą krótkim impulsom, przy jednoczesnym zachowaniu energii potrzebnej do skutecznego wykrywania odległych celów.
Zasada kompresji impulsów polega na modulowaniu długotrwałego impulsu radarowego zakodowanym przebiegiem przed transmisją. To kodowanie kształtu fali rozkłada energię impulsu na dłuższy czas, skutecznie zmniejszając jej moc szczytową bez uszczerbku dla efektywnej zawartości energii impulsu. Po odebraniu odbitego sygnału system radarowy koreluje odebrany sygnał z pierwotnie przesłanym kształtem fali. Ten proces korelacji wzmacnia odebrany sygnał i kompresuje impuls w dziedzinie czasu, osiągając w ten sposób wysoką rozdzielczość zakresu równoważną rozdzielczości krótkiego impulsu, zachowując jednocześnie zalety dłuższych impulsów, takie jak zwiększona energia i ulepszone możliwości wykrywania.
W radarze z syntetyczną aperturą (SAR) kompresja impulsów odgrywa kluczową rolę w tworzeniu obrazów radarowych powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości. Systemy SAR wykorzystują kompresję impulsów do przetwarzania echa radarowego odbitego od podłoża. SAR przesyła długie, spójne impulsy energii radarowej i rejestruje fazę i amplitudę echa odbieranego przez dużą syntetyczną aperturę. Stosując techniki kompresji impulsów, systemy SAR mogą osiągnąć wysoką rozdzielczość azymutu (wzdłuż kierunku lotu) i rozdzielczość zasięgu (prostopadle do toru lotu). Umożliwia to SAR generowanie szczegółowych obrazów o wysokiej rozdzielczości cech terenu, roślinności i konstrukcji stworzonych przez człowieka, co czyni go nieocenionym w zastosowaniach takich jak teledetekcja, monitorowanie środowiska i rozpoznanie.