Polaryzacja pionowa i pozioma satelitów odnosi się do orientacji fal elektromagnetycznych wykorzystywanych do komunikacji między stacjami satelitarnymi a ziemią. Polaryzacja pionowa oznacza, że składowa pola elektrycznego fali oscyluje w płaszczyźnie pionowej względem powierzchni Ziemi lub kierunku propagacji. Polaryzacja pozioma, odwrotnie, obejmuje składową pola elektrycznego oscylującą w płaszczyźnie poziomej względem kierunku gruntu lub propagacji. Te orientacje polaryzacji służą do minimalizacji zakłóceń i optymalizacji odbioru sygnału w systemach komunikacji satelitarnej.
Polaryzacja pionowa i polaryzacja pozioma to specyficzne orientacje składowej pola elektrycznego fal elektromagnetycznych. Polaryzacja pionowa polega na tym, że pole elektryczne oscyluje pionowo względem powierzchni Ziemi lub kierunku rozchodzenia się fali. Polaryzacja pozioma natomiast opisuje orientację, w której pole elektryczne oscyluje poziomo w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku propagacji fali. Te stany polaryzacji mają kluczowe znaczenie w komunikacji satelitarnej, aby zapewnić efektywną transmisję i odbiór sygnału w różnych warunkach atmosferycznych i czynnikach środowiskowych.
W kontekście satelity, pion i poziom ogólnie odnoszą się do orientacji anten lub nadajników używanych do celów komunikacyjnych. Orientacja pionowa może sugerować ustawienie anten lub komponentów wzdłuż osi grawitacyjnej satelity, podczas gdy orientacja pozioma może sugerować ustawienie prostopadłe do tej osi. Orientacje te są niezbędne do dokładnego kierowania i odbierania sygnałów pomiędzy stacjami satelitarnymi i naziemnymi.
Różnica między polaryzacją pionową i poziomą w systemach radarowych polega na sposobie polaryzacji transmitowanych fal elektromagnetycznych. Polaryzacja pionowa oznacza, że składowa pola elektrycznego fali radarowej oscyluje w płaszczyźnie pionowej w stosunku do orientacji anteny radaru. Polaryzacja pozioma natomiast polega na tym, że pole elektryczne oscyluje w płaszczyźnie poziomej prostopadłej do osi pionowej anteny radaru. Te różne stany polaryzacji są wybierane w oparciu o konkretne zastosowania radaru i warunki środowiskowe, aby zoptymalizować siłę sygnału i zminimalizować zakłócenia.
Rodzaje polaryzacji satelitarnej obejmują polaryzację liniową i polaryzację kołową. Polaryzacja liniowa może być pionowa lub pozioma, gdzie pole elektryczne oscyluje w linii prostej wzdłuż osi. Polaryzacja kołowa polega na tym, że pole elektryczne wiruje ruchem kołowym w miarę rozchodzenia się fali, z obrotem w prawo lub w lewo. Polaryzację kołową dzieli się dalej na polaryzację kołową prawoskrętną (RHCP) i polaryzację kołową lewoskrętną (LHCP), przy czym każda z nich ma określone zalety w systemach komunikacji satelitarnej, takie jak ograniczenie zaniku sygnału i zmniejszenie zaniku sygnału. Lepsza niezawodność odbioru.