Polarymetria SAR odnosi się do techniki stosowanej w systemach radarowych z syntetyczną aperturą (SAR) do przesyłania i odbierania sygnałów radarowych przy użyciu wielu polaryzacji jednocześnie. Polarymetria SAR zwiększa zdolność SAR do wydobywania bardziej szczegółowych informacji o właściwościach fizycznych i charakterystyce rozpraszania obiektów na powierzchni Ziemi. Przesyłając impulsy radarowe w różnych polaryzacjach (takich jak poziomo-pozioma, poziomo-pionowa i pionowo-pionowa), systemy SAR mogą mierzyć interakcję fal elektromagnetycznych z różnymi rodzajami terenu, roślinnością i konstrukcjami stworzonymi przez człowieka. Ta funkcja umożliwia polarymetrii SAR rozróżnienie różnych materiałów powierzchniowych, poprawę klasyfikacji celów i poprawę dokładności zastosowań teledetekcji, takich jak monitorowanie użytkowania gruntów, ocena katastrof i badania środowiska.
Polaryzacja SAR odnosi się do orientacji pola elektrycznego fal radarowych podczas transmisji i odbioru w systemie radarowym z syntetyczną aperturą (SAR). Systemy SAR przesyłają impulsy radarowe w różnych stanach polaryzacji, zazwyczaj w polaryzacji poziomej (h) i pionowej (V). Kiedy impulsy te oddziałują z obiektami na powierzchni Ziemi i rozpraszają się w kierunku odbiornika SAR, polaryzacja odbieranego sygnału może się zmieniać w zależności od właściwości fizycznych i orientacji rozpraszaczy. Analizując reakcje polarymetryczne sygnałów radarowych, polaryzacja SAR pomaga scharakteryzować cechy powierzchni, strukturę roślinności i nierówności terenu. Polarymetryczne dane SAR dostarczają cennych informacji na temat składu i zachowania środowiska naturalnego i miejskiego, wspierając zastosowania w rolnictwie, leśnictwie, geologii i urbanistyce.
Rozdzielczość przestrzenna SAR odnosi się do zdolności systemów radarowych z syntetyczną aperturą do rozróżniania oddzielnych obiektów lub obiektów na powierzchni Ziemi. Jest ona określana na podstawie wielkości apertury anteny radaru i odległości pomiędzy czujnikiem radarowym a obszarem docelowym. SAR osiąga wysoką rozdzielczość przestrzenną poprzez syntezę dużej apertury anteny podczas przetwarzania danych, skutecznie tworząc wirtualną antenę znacznie większą niż fizyczne wymiary anteny radaru. Rozdzielczość przestrzenna systemów SAR może się różnić w zależności od czynników, takich jak częstotliwość robocza, konstrukcja anteny i tryb obrazowania. Zazwyczaj SAR może osiągnąć rozdzielczość przestrzenną w zakresie od kilku metrów do poziomu poniżej metra, umożliwiając szczegółowe mapowanie i analizę cech terenu, struktur miejskich i naturalnych krajobrazów. Obrazy SAR o wysokiej rozdzielczości przestrzennej są przydatne w zastosowaniach wymagających precyzyjnych pomiarów, wykrywania obiektów i wykrywania zmian na dużych obszarach geograficznych.