Pasmo C i pasmo L odnoszą się do określonych zakresów częstotliwości widma elektromagnetycznego wykorzystywanego w różnych zastosowaniach komunikacyjnych i technologicznych. Pasmo C zazwyczaj obejmuje częstotliwości od około 4 do 8 gigaherców (GHz), podczas gdy pasmo L obejmuje częstotliwości od około 1 do 2 gigaherców (GHz).
Główną różnicą między pasmem C i pasmem L są ich zakresy częstotliwości i zastosowania. Częstotliwości pasma C są wyższe niż częstotliwości pasma L, co wpływa na ich charakterystykę propagacji i użyteczność w różnych środowiskach. Pasmo C jest często wykorzystywane w komunikacji satelitarnej, systemach radarowych i niektórych naziemnych systemach komunikacji mikrofalowej ze względu na jego zdolność do skuteczniejszego przenikania warunków atmosferycznych, takich jak deszcz, w porównaniu z wyższymi częstotliwościami.
Pasmo L znajduje natomiast zastosowanie w komunikacji satelitarnej, GPS (globalnym systemie pozycjonowania), systemach nawigacji i niektórych komunikacji mobilnej. Niższe częstotliwości zapewniają korzyści w zakresie propagacji sygnału przez przeszkody, takie jak budynki i liście, dzięki czemu nadają się do zastosowań wymagających niezawodnego zasięgu na obszarach miejskich i gęsto zarośniętych.
Pasmo L jest wykorzystywane głównie w komunikacji satelitarnej, w tym w transmisji satelitarnej, mobilnych usługach satelitarnych i satelitarnych usługach internetowych. Jego częstotliwości umożliwiają efektywną transmisję danych na duże odległości przy stosunkowo niskim zapotrzebowaniu na energię. Dodatkowo sygnały pasma L charakteryzują się dobrą penetracją w warunkach atmosferycznych, dzięki czemu nadają się do łączy komunikacyjnych naziemnych i satelitarnych, gdzie istotny jest niezawodny zasięg i integralność sygnału.
Pasmo C, obejmujące zakres od 4 do 8 GHz, jest częścią widma elektromagnetycznego wykorzystywanego w różnych zastosowaniach komunikacyjnych. Jest to szczególnie godne uwagi ze względu na jego zastosowanie w komunikacji satelitarnej, systemach radarów pogodowych i niektórych naziemnych łączach mikrofalowych. Sygnały w paśmie C mogą przemieszczać się na duże odległości i skutecznie przenikać przez umiarkowane warunki atmosferyczne, dzięki czemu nadają się do zastosowań wymagających solidnych i niezawodnych łączy komunikacyjnych.
W systemach DWDM (DWDM) pasmo C i pasmo L odnoszą się do określonych zakresów długości fal używanych w komunikacji światłowodowej. W technologii DWDM wiele strumieni danych przesyłanych jest jednocześnie jednym włóknem optycznym przy użyciu różnych długości fal światła (kolorów). Pasmo C zazwyczaj obejmuje długości fal od około 1530 do 1565 nanometrów (nm), podczas gdy pasmo L obejmuje długości fal od około 1565 do 1625 nm. Pasma te umożliwiają systemom DWDM efektywne uzyskiwanie sygnałów multipleksujących i demultipleksujących na różnych dystansach multipleksowania i demultipleksowania na różnych długościach fal w widmie optycznym.