Jeśli przysłona jest zbyt szeroka, do obiektywu aparatu wpada więcej światła, co może powodować prześwietlenie obrazu. To prześwietlenie powoduje powstawanie jasnych lub rozmytych obszarów na zdjęciu, w których szczegóły mogą zostać utracone z powodu nadmiernego oświetlenia. Dodatkowo bardzo szeroka przysłona zmniejsza głębię ostrości, powodując nieostrość tła lub pierwszego planu, jeśli nie zostanie wykonana prawidłowo. Fotografowie często dostosowują przysłonę, aby zrównoważyć ilość światła wpadającego do aparatu z żądaną głębią ostrości i ustawieniami ekspozycji, aby uzyskać optymalną jakość zdjęcia.
Kiedy przysłona jest zbyt duża, odnosi się to do szerokiego otworu w obiektywie aparatu, który umożliwia przedostanie się większej ilości światła do czujnika lub kliszy obrazowej. Chociaż szeroka przysłona jest korzystna przy słabym oświetleniu, ponieważ umożliwia stosowanie krótszych czasów otwarcia migawki i zmniejsza ryzyko rozmycia zdjęć na skutek drgań aparatu, może to skutkować małą głębią ostrości. Ta mała głębia ostrości skutkuje mniejszym obszarem ostrej ostrości, co może nie nadawać się do rejestrowania scen, w których istotne są szczegóły pierwszego planu i tła. Fotografowie często kreatywnie wykorzystują większe przysłony, aby odizolować obiekty od tła lub podkreślić określone elementy kompozycji.
W fotografii to, czy szersza przysłona będzie lepsza, zależy od efektu twórczego i warunków oświetleniowych sceny. Szersza przysłona (mniejsza, na przykład f/1,4 lub f/2,8) pozwala na wniknięcie większej ilości światła do obiektywu aparatu, co ułatwia krótsze czasy otwarcia migawki w warunkach słabego oświetlenia i umożliwia fotografom uzyskanie selektywnej ostrości głębi ostrości przy małej głębi w przypadku selektywnej skupić się i. Może to być korzystne w przypadku portretów, fotografii makro i sytuacji, w których pożądane jest rozmycie tła w celu podkreślenia obiektu. Jednak szersze przysłony zmniejszają również głębię ostrości, potencjalnie ograniczając żywy zakres ostrości obrazu. Wybór rozmiaru przysłony jest często decyzją twórczą opartą na zrównoważeniu ekspozycji, wymagań dotyczących głębi ostrości i zamierzeń artystycznych.
Większa przysłona, oznaczona mniejszą liczbą F (na przykład f/2,8), pozwala na przedostanie się większej ilości światła przez obiektyw i dotarcie do matrycy aparatu lub kliszy obrazowej. Ta zwiększona zdolność transmisji światła jest korzystna w warunkach słabego oświetlenia, umożliwiając fotografom stosowanie krótszych czasów otwarcia migawki w celu robienia ostrych zdjęć bez powodowania rozmycia w ruchu lub drgań aparatu. Dodatkowo szersza przysłona umożliwia uzyskanie mniejszej głębi ostrości, co może powodować rozmycie tła (bokeh) i izolowanie obiektów od otoczenia. Jednakże użycie większej przysłony wymaga dokładnego rozważenia kontroli głębi ostrości, aby mieć pewność, że pożądane części obrazu pozostaną ostre, a jednocześnie możliwe będzie osiągnięcie pożądanego efektu twórczego.
Jeśli stopień F, który wskazuje wielkość przysłony, zostanie ustawiony zbyt wysoko (np. f/16 lub f/22), spowoduje to mniejsze otwarcie przysłony w obiektywie aparatu. Mniejsza przysłona ogranicza ilość światła przechodzącego przez czujnik lub błonę obrazową, co wymaga dłuższych czasów naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję w warunkach słabego oświetlenia. Chociaż mniejsze przysłony zapewniają większą głębię ostrości, dzięki czemu widać większą część sceny od pierwszego planu do tła, mogą one również prowadzić do dłuższych czasów otwarcia migawki, co zwiększa ryzyko rozmycia w ruchu lub drgań aparatu. Fotografowie dostosowują wartość F-Stop, aby zrównoważyć ekspozycję, głębię ostrości i pożądany efekt twórczy dla każdego zdjęcia, biorąc pod uwagę warunki oświetleniowe i wymagania dotyczące kompozycji.