Poziom szumów w systemach elektronicznych, w tym w sprzęcie radarowym i komunikacyjnym, jest powodowany głównie przez źródła szumów tła, takie jak szum termiczny, zakłócenia elektroniczne i czynniki środowiskowe. Szum termiczny, znany również jako szum Johnsona-Nyquista, powstaje w wyniku losowego ruchu elektronów w przewodnikach i elementach, generując podstawowy poziom szumu, który wzrasta wraz z temperaturą. Zakłócenia elektroniczne z pobliskich urządzeń lub źródeł elektromagnetycznych mogą również wpływać na poziom szumów, wprowadzając niepożądane sygnały, które pogarszają klarowność i niezawodność pożądanych sygnałów. Zasadniczo poziom szumów określa dolną granicę rezystancji sygnału, którą można wiarygodnie wykryć i odróżnić od poziomu szumów w danym systemie.
Ograniczanie lub tłumienie szumu tła obejmuje kilka strategii w zależności od konkretnego kontekstu i zastosowania. W systemach elektronicznych ekranowanie wrażliwych komponentów, kabli i obwodów może pomóc zminimalizować zakłócenia elektromagnetyczne (EMI) pochodzące ze źródeł zewnętrznych. Techniki filtrowania, takie jak stosowanie filtrów środkowoprzepustowych lub filtrów wycinających, mogą selektywnie tłumić częstotliwości szumów, zachowując jednocześnie pożądane sygnały. Metody przetwarzania sygnału, takie jak uśrednianie lub całkowanie w czasie, mogą poprawić stosunek sygnału do szumu (SNR) poprzez zmniejszenie wpływu szumu losowego. Ponadto ulepszenie ogólnego projektu i układu systemów elektronicznych w celu zminimalizowania sprzężenia szumów oraz optymalizacja rozmieszczenia komponentów może również pomóc w skutecznym obniżeniu poziomu szumów.
Wysoki poziom szumów zazwyczaj wskazuje na sytuację, w której poziom szumu tła w systemie jest wysoki w stosunku do siły pożądanych sygnałów. W praktyce wysoki poziom szumów oznacza, że zdolność systemu do wykrywania słabych sygnałów lub rozróżniania niewielkich zmian w sile sygnału jest zagrożona. Może to skutkować zmniejszoną czułością, zmniejszonym stosunkiem sygnału do szumu (SNR) i zmniejszoną ogólną wydajnością w zastosowaniach takich jak komunikacja, radar i sieci czujników. Walka z wysokimi poziomami szumów często wiąże się z wdrażaniem technik redukcji szumów, ulepszaniem projektu systemu, stosowaniem lepszego ekranowania lub wykorzystaniem zaawansowanych algorytmów przetwarzania sygnału w celu poprawy możliwości wykrywania sygnału i łagodzenia wpływu szumu.
W kontekście akustyki pomieszczenia poziom szumów odnosi się do poziomu hałasu tła występującego w pomieszczeniu. Obejmuje różne źródła hałasu otoczenia, w tym systemy HVAC, dźwięki zewnętrzne, sprzęt elektryczny i pogłos w samym pomieszczeniu. Wysoki poziom szumów w pomieszczeniu wskazuje na sytuację, w której poziom hałasu w tle jest stosunkowo głośny lub natrętny, co może mieć wpływ na klarowność komunikacji, jakość nagrania audio lub ogólny komfort akustyczny. W inżynierii dźwięku i akustyce zarządzanie poziomem hałasu obejmuje kontrolowanie źródeł hałasu w środowisku, optymalizację akustyki pomieszczenia poprzez wygłuszanie i zabiegi akustyczne oraz stosowanie technik tłumienia hałasu podczas nagrywania dźwięku lub grania w celu uzyskania wyraźniejszej reprodukcji dźwięku i zminimalizowania niepożądanych zakłóceń hałasu.