Technika radaru jednoimpulsowego to metoda stosowana do dokładnego określenia kierunku celu radarowego względem anteny radaru. W przeciwieństwie do tradycyjnych technik radarowych, które wykorzystują różnice amplitudy lub czasu do obliczenia kierunku celu, radar jednoimpulsowy mierzy różnice fazowe pomiędzy sygnałami odbieranymi z różnych części apertury anteny radaru. Porównując te różnice faz, system radarowy może obliczyć kąt przybycia (AOA) celu z większą dokładnością i rozdzielczością. Radar monopulsowy jest szeroko stosowany w zastosowaniach wymagających precyzyjnego śledzenia i naprowadzania, takich jak wojskowe systemy kierowania ogniem, radary kontroli ruchu lotniczego i systemy naprowadzania rakiet, ze względu na jego możliwości pomiaru górnego kąta.
Przetwarzanie monopulsowe odnosi się do technik przetwarzania sygnałów stosowanych w jednoimpulsowych systemach radarowych do analizy i interpretacji odebranych sygnałów radarowych. Techniki te obejmują ekstrakcję i porównanie różnic fazowych w odniesieniu do wielu kanałów odbiorczych w aperturze anteny radaru. Algorytmy przetwarzania sygnału obliczają następnie kąty azymutu i elewacji wykrytych celów na podstawie pomiarów fazy, dostarczając precyzyjnych informacji o kierunku do śledzenia i atakowania celów. Przetwarzanie monopulsowe poprawia wydajność radaru, łagodząc błędy spowodowane niedoskonałością anteny, warunkami atmosferycznymi lub szumem elektronicznym, zapewniając niezawodne śledzenie celu i precyzyjny pomiar kąta w różnych środowiskach operacyjnych.
Podstawy radaru jednoimpulsowego opierają się na jego zdolności do pomiaru kierunku celu za pomocą technik porównania faz. W radarze jednoimpulsowym antena radaru dzieli przychodzące sygnały na wiele wiązek lub kanałów, z których każdy przetwarza inną część odebranego sygnału. Porównując różnice fazowe pomiędzy tymi kanałami, system radarowy określa położenie kątowe wykrytych celów w stosunku do orientacji anteny. Ta możliwość pomiaru kąta umożliwia radarowi jednoimpulsowemu dostarczanie precyzyjnych informacji o śledzeniu i naprowadzaniu, kluczowych dla zastosowań wymagających precyzyjnego pozycjonowania celu, takich jak systemy uzbrojenia, pomoce nawigacyjne i radarowe systemy śledzenia.
Porównanie faz Radar jednoimpulsowy działa poprzez porównywanie różnic fazowych pomiędzy sygnałami odbieranymi z różnych części apertury anteny radaru. Porównanie to pozwala systemowi radarowemu obliczyć kąty azymutu i elewacji wykrytych celów z dużą dokładnością i rozdzielczością. Techniki porównywania faz w radarach jednoimpulsowych łagodzą błędy związane z pomiarami amplitudy i czasu, zapewniając solidną wydajność w śledzeniu ruchomych celów i naprowadzaniu broni precyzyjnej. Radar monopulsowy z porównaniem faz jest używany w zastosowaniach wojskowych i cywilnych, gdzie niezbędne jest precyzyjne wykrywanie kierunku, w tym w systemach obrony powietrznej i przeciwrakietowej, obserwacji i nawigacji.
Główną różnicą między radarem jednoimpulsowym a radarem stożkowym są metody określania kierunku celu. Radar monopulsowy wykorzystuje techniki porównywania faz do pomiaru odchyleń kątowych odbieranych sygnałów, zapewniając precyzyjne i natychmiastowe informacje o kierunku. Natomiast radar ze skanowaniem stożkowym wykorzystuje mechaniczne lub elektroniczne mechanizmy skanujące do skanowania wiązki energii radarowej na dużym obszarze. Informacje kierunkowe są ustalane na podstawie kierunku, w którym skierowana jest wiązka radaru po odebraniu sygnału echa. Podczas gdy radar ze skanowaniem stożkowym zapewnia ciągły nadzór na dużym obszarze, radar jednoimpulsowy zapewnia wyższą dokładność kątową i krótszy czas reakcji, dzięki czemu nadaje się do zastosowań wymagających precyzyjnego śledzenia celu i naprowadzania.