- Efekt Dopplera często demonstruje się na przykładzie ambulansu pasażerskiego lub radiowozu. Gdy pojazd zbliża się do nieruchomego obserwatora, dźwięk syreny wydaje się wyższy niż w przypadku postoju. Gdy pojazd przejedzie i odsunie się, teren opada. Ta zmiana wysokości następuje w wyniku kompresji fal dźwiękowych (wyższa częstotliwość) w miarę zbliżania się pojazdu do obserwatora i rozciągania (niższa częstotliwość) w miarę zbliżania się do obiektu.
- Przykładem efektu Dopplera w astronomii jest badanie światła emitowanego przez gwiazdy i galaktyki. Kiedy ciało niebieskie zbliża się do Ziemi, emitowane przez niego światło przesuwa się w stronę niebieskiego końca widma (przesunięcie błękitu). I odwrotnie, jeśli się oddala, światło przesuwa się w stronę czerwonego końca (przesunięcie ku czerwieni). Zjawisko to pomaga astronomom określić prędkość i kierunek ciał niebieskich względem Ziemi, dostarczając cennych informacji o ich ruchach i strukturze Wszechświata.
- Efekt Dopplera to zjawisko, w którym częstotliwość fal (takich jak fale dźwiękowe, fale świetlne lub fale radiowe) zmienia się w zależności od względnego ruchu pomiędzy źródłem fali a obserwatorem. Na przykład, jeśli źródło przesuwa się w stronę obserwatora, częstotliwość wzrasta, co prowadzi do wyższego tonu w przypadku fal dźwiękowych lub linii mułu w przypadku fal świetlnych. I odwrotnie, jeśli źródło się oddala, częstotliwość maleje, co skutkuje niższym tonem lub przesunięciem ku czerwieni.
- Przykład efektu Dopplera w pociągu ma miejsce, gdy pociąg zbliża się do nieruchomego obserwatora i mija go. Gdy pociąg zbliża się do obserwatora, dźwięk klaksonu wydaje się wyższy. Gdy pociąg przejedzie i odjedzie, wysokość klaksonu maleje. Ta zmiana wysokości wynika z kompresji fal dźwiękowych (wyższa częstotliwość) w miarę zbliżania się pociągu i ich rozszerzania (niższa częstotliwość) w miarę oddalania się pociągu, zgodnie z postrzeganiem przez obserwatora.
- Wyjaśnienie efektu Dopplera w prostych słowach wymaga zrozumienia, jak postrzegana częstotliwość fal zmienia się wraz ze względnym ruchem pomiędzy źródłem a obserwatorem. Kiedy źródło fali zbliża się do obserwatora, fale skupiają się razem, powodując wyższą postrzeganą częstotliwość (przesunięcie w kierunku błękitu w przypadku niewielkiego tonu dźwięku). I odwrotnie, gdy źródło się oddala, fale rozszerzają się, co skutkuje niższą postrzeganą częstotliwością (przesunięcie ku czerwieni w przypadku niewielkiej wysokości dźwięku). Efekt ten dotyczy powszechnie różnych rodzajów fal i ma fundamentalne znaczenie w takich dziedzinach jak astronomia, technika radarowa i diagnostyka medyczna.