Apertura w ultradźwiękach odnosi się do obszaru fizycznego lub apertury, przez którą fale ultradźwiękowe są emitowane i odbierane przez przetwornik. Określa rozdzielczość przestrzenną i zdolność ogniskowania układu ultradźwiękowego. Większa apertura pozwala na lepsze skupienie wiązki ultradźwiękowej, poprawiając rozdzielczość i czułość na szczegóły skanowanej tkanki lub obiektu. Rozmiar apertury ma bezpośredni wpływ na jakość obrazów ultrasonograficznych oraz zdolność systemu do skutecznego wykrywania i charakteryzowania struktur lub nieprawidłowości.
Apertura systemu ultradźwiękowego odnosi się do efektywnej wielkości i konfiguracji wiązki ultradźwiękowej emitowanej przez układ przetworników. Decyduje o tym liczba i rozmieszczenie elementów przetwornika w układzie. Rozmiar apertury wpływa na szerokość wiązki, głębokość ogniskowania i rozdzielczość boczną obrazowania ultradźwiękowego. Większa apertura zazwyczaj skutkuje lepszą jakością obrazu, ostrzejszą rozdzielczością i lepszą penetracją głębszych tkanek. Systemy ultradźwiękowe z regulowanymi aperturami umożliwiają optymalizację w oparciu o wymagania obrazowania i specyficzne cechy skanowanego obiektu lub pacjenta.
Aktywna apertura w ultradźwiękach odnosi się do części układu przetworników, która aktywnie transmituje i odbiera fale ultradźwiękowe podczas obrazowania. Określa się ją na podstawie liczby i położenia aktywnych elementów przetwornika, służących do emitowania i wykrywania sygnałów ultradźwiękowych. Wielkość aktywnej apertury wpływa na zdolność ogniskowania wiązki i rozdzielczość przestrzenną obrazowania ultradźwiękowego. Kontrolując, które elementy są aktywne w dowolnym momencie, systemy ultradźwiękowe mogą dostosować kształt, stężenie i obszar pokrycia wiązki, optymalizując wydajność obrazowania dla różnych zastosowań diagnostycznych i stanu pacjenta.
Dynamiczna apertura ultradźwiękowa odnosi się do zdolności systemu ultradźwiękowego do elektronicznej regulacji efektywnego rozmiaru i konfiguracji wiązki ultradźwiękowej podczas obrazowania. Polega na dynamicznym kontrolowaniu aktywacji i synchronizacji elementów przetwornika w układzie w celu optymalizacji kształtu wiązki, głębi ostrości i rozdzielczości bocznej w oparciu o głębokość docelowej struktury lub obszaru zainteresowania. Techniki dynamicznej apertury poprawiają obrazowanie ultradźwiękowe, poprawiając penetrację, rozdzielczość i kontrast w czasie rzeczywistym, umożliwiając bardziej szczegółową wizualizację i dokładną diagnozę cech i nieprawidłowości anatomicznych.
Liczba F w ultradźwiękach odnosi się do stosunku ogniskowej do średnicy apertury przetwornika ultradźwiękowego. Jest to analogiczne do liczby F stosowanej w optyce do opisu zdolności zbierania światła i głębi ostrości soczewki. W badaniu ultrasonograficznym niższa liczba F oznacza szerszą aperturę, co pozwala na lepszą ostrość i obrazowanie o wyższej rozdzielczości na małych głębokościach. I odwrotnie, wyższa liczba F oznacza węższą aperturę, która zapewnia lepszą rozdzielczość na większych głębokościach, ale może kosztować pewną jakość obrazu i czułość na mniejszych głębokościach. Dostosowanie liczby F w systemach ultradźwiękowych pomaga zoptymalizować parametry obrazowania, aby osiągnąć pożądaną równowagę pomiędzy rozdzielczością, głębokością penetracji i jakością obrazu dla konkretnych potrzeb diagnostycznych.