Termin „odległość szerokości impulsu” nie jest powszechnie używany w kontekstach technicznych. Jednakże, jeśli jest interpretowany, może odnosić się do fizycznej odległości lub zasięgu przestrzennego, w którym szerokość impulsu (czas trwania impulsu) jest mierzona lub uznawana za istotną. W zastosowaniach praktycznych szerokość impulsu jest zwykle mierzona w jednostkach czasu (takich jak mikrosekundy lub milisekundy), a nie w jednostkach odległości. Odnosi się do czasu, przez jaki sygnał lub impuls pozostaje aktywny, wpływając na różne aspekty przetwarzania sygnału i synchronizacji w elektronice i telekomunikacji.
Normalny zakres szerokości impulsów może się znacznie różnić w zależności od konkretnego zastosowania i zastosowanej technologii. W elektronice cyfrowej i przetwarzaniu sygnałów szerokość impulsów może wynosić od mikrosekund (µs) do milisekund (MS), a w niektórych przypadkach nawet dłużej. Na przykład w przypadku modulacji szerokości impulsu (PWM) stosowanej do sterowania silnikami lub diodami LED typowa szerokość impulsu może wynosić od mikrosekund do dziesiątek milisekund, w zależności od rozdzielczości sterowania i pożądanej szybkości działania.
Pomiar szerokości impulsu polega na określeniu czasu, przez jaki sygnał lub impuls pozostaje na wysokim lub niskim poziomie. Zwykle mierzy się go od zbocza narastającego (początku) do zbocza tylnego (końca) impulsu i oblicza się całkowity czas, w którym sygnał jest aktywny lub włączony. Pomiary szerokości impulsu mają fundamentalne znaczenie w elektronice przy określaniu charakterystyk czasowych, kontrolowaniu zachowania obwodu oraz zapewnianiu precyzyjnego przetwarzania sygnału i protokołów komunikacyjnych.
