Zaletą radaru jednoimpulsowego jest zwiększona dokładność i precyzja pomiaru kierunku (azymutu i elewacji) celów w porównaniu z tradycyjnymi technikami radarowymi. Radar monopulsowy osiąga to dzięki zastosowaniu wyrafinowanych metod przetwarzania sygnału, które umożliwiają precyzyjny pomiar kąta bez konieczności stosowania mechanicznych systemów skanujących. Możliwość ta jest szczególnie cenna w zastosowaniach takich jak kontrola ruchu lotniczego, obserwacja wojskowa i systemy naprowadzania rakiet, gdzie precyzyjne śledzenie i lokalizacja celu mają kluczowe znaczenie dla skutecznego działania.
Zadaniem radaru jednoimpulsowego jest dokładne określenie kierunku celu względem systemu radarowego. Tradycyjne radary zazwyczaj wykorzystują techniki skanowania mechanicznego lub techniki układu progresywnego do kierowania wiązką radaru i wykrywania celów. Z kolei radar jednoimpulsowy wykorzystuje pojedynczą antenę lub układ anten wraz z zaawansowanymi algorytmami przetwarzania sygnału do pomiaru kąta nadejścia sygnałów echa celu. Porównując w czasie rzeczywistym sygnały otrzymane z różnych elementów lub podukładów anten, radar jednoimpulsowy oblicza precyzyjny azymut i kąt elewacji, dostarczając dokładnych informacji o kierunku do celów śledzenia i namierzania.
Technika radaru jednoimpulsowego polega na porównaniu amplitud lub faz sygnałów odbieranych z wielu elementów anteny lub podukładów w celu określenia położenia kątowego celu. Przy porównaniu amplitudy monoimpulsu system radarowy porównuje amplitudy sygnałów odebranych z różnych przestrzennie oddzielonych elementów lub podrozkładów. Dzięki temu porównaniu radar może obliczyć położenie kątowe celu w kierunku azymutu i elewacji. Z drugiej strony porównanie faz monopulsowych porównuje fazy odebranych sygnałów w celu uzyskania pomiarów kątowych. Obie techniki zapewniają wysoką dokładność pomiaru kąta i są szeroko stosowane w systemach radarowych do zastosowań wymagających precyzyjnego śledzenia i lokalizacji celów.
Różnica między porównaniem amplitudy monoimpulsu a porównaniem fazy monoimpulsu polega na metodzie stosowanej do uzyskiwania pomiarów kątowych odebranych sygnałów radarowych. Podczas porównania amplitudy monoimpulsu system radarowy oblicza kąty na podstawie względnych amplitud sygnałów odbieranych z różnych elementów anteny lub podukładów. Metoda ta jest prosta w zastosowaniu i mniej wrażliwa na błędy fazowe, ale może wymagać dodatkowej kalibracji w celu uzyskania optymalnej dokładności. W porównaniu faz monoimpulsowych pomiary kątowe uzyskuje się poprzez porównanie faz odebranych sygnałów, co może zapewnić większą dokładność, ale wymaga precyzyjnych technik pomiaru fazy i kalibracji w celu zminimalizowania błędów. Wybór pomiędzy tymi technikami zależy od takich czynników, jak wymagania aplikacji, względy związane z projektem systemu i pożądana charakterystyka wydajności pod względem rozdzielczości kątowej i dokładności.