Szerokość pasma odbiornika odnosi się do zakresu częstotliwości, które odbiornik może efektywnie przetwarzać i demodulować. Jest to kluczowy parametr w systemach komunikacyjnych, określający zdolność odbiornika do przechwytywania i interpretacji przychodzących sygnałów. Szersza szerokość pasma odbiornika umożliwia odbiornikowi obsługę sygnałów o wyższych szybkościach transmisji danych lub bardziej złożonych schematach modulacji. I odwrotnie, węższe pasmo odbiornika ogranicza zakres częstotliwości, które można przetworzyć, ale może zapewnić lepszą selektywność i tłumienie szumów.
Szerokość pasma odbiornika szczegółowo definiuje zakres częstotliwości, w którym odbiornik może wykrywać i przetwarzać sygnały. Zwykle określa się ją jako różnicę pomiędzy wyższymi i niższymi częstotliwościami, którą odbiornik może obsłużyć bez znaczącej utraty jakości sygnału lub pogorszenia wydajności. Ta szerokość pasma jest niezbędna, aby odbiornik mógł dokładnie przechwycić i zdekodować przesyłany sygnał, niezależnie od tego, czy jest używany w komunikacji radiowej, systemach radarowych, czy w innych zastosowaniach wymagających odbioru i przetwarzania sygnału.
Szerokość pasma odbiornika radiowego odnosi się do zakresu częstotliwości, które odbiornik może skutecznie odbierać i demodulować. Zależy to od konstrukcji, obwodów i możliwości filtrowania odbiornika. Na przykład w radiu FM szerokość pasma odbiornika wynosi zwykle około 200 kHz, podczas gdy w radiu AM może być węższa i wynosi około 10 kHz. Szerokość pasma odbiornika radiowego wpływa na jego zdolność do łączenia i przetwarzania sygnałów z różnych stacji lub źródeł w określonym zakresie częstotliwości.
Pasmo szumu odbiornika odnosi się do efektywnego pasma, w którym szum wpływa na działanie odbiornika. Uwzględnia wrażliwość odbiornika na szum w jego zakresie częstotliwości pracy. W praktyce szerokość pasma szumu wpływa na zdolność odbiornika do odróżniania sygnału od szumu, co wpływa na stosunek sygnału do szumu (SNR) i ogólną wydajność. Projektowanie odbiorników o odpowiedniej charakterystyce pasma szumu jest niezbędne, aby zminimalizować zakłócenia szumu i zmaksymalizować klarowność sygnału.
W MRI szerokość pasma odbiornika i szerokość transmisji odnoszą się do różnych aspektów działania systemu MRI. Szerokość pasma odbiornika (RBW) w MRI definiuje zakres częstotliwości, w którym odbiornik MRI może wykryć i przetworzyć sygnał emitowany przez wzbudzone jądra w ciele pacjenta. Szerszy RBW może skrócić czas akwizycji obrazu, ale może zmniejszyć klarowność sygnału i zwiększyć wrażliwość na artefakty. Z drugiej strony szerokość pasma transmisji odnosi się do zakresu częstotliwości używanych do wzbudzania jąder podczas MRI. Określa rozdzielczość przestrzenną i kontrast powstałych obrazów. Równoważenie tych szerokości pasma ma kluczowe znaczenie w MRI, aby uzyskać optymalną jakość obrazu i dokładność diagnostyczną.