Różnica między pasmem O i pasmem C polega głównie na odpowiednich zakresach długości fal i zastosowaniach w komunikacji optycznej. Pasmo O działa w zakresie długości fal od około 1260 nanometrów (nm) do 1360 nm w podczerwonej części widma. Służy do komunikacji światłowodowej na krótkie i średnie odległości, zapewniając takie korzyści, jak niska dyspersja i kompatybilność ze standardowym światłowodem. Pasmo O jest szczególnie odpowiednie dla sieci miejskich (MAN) i innych zastosowań, w których wymagana jest szybka transmisja danych na stosunkowo krótsze odległości.
Pasmo O, znane również jako pasmo oryginalne, odnosi się do określonego zakresu długości fal stosowanego w komunikacji światłowodowej. Obejmuje długości fal od około 1260 nm do 1360 nm. Zakres ten stanowi część ogólnego widma optycznego wykorzystywanego do przesyłania sygnałów za pomocą włókien optycznych, zapewniając wydajną transmisję danych przy minimalnej utracie sygnału. Charakterystyka pasma O sprawia, że nadaje się on do systemów komunikacji optycznej na krótkich i długich dystansach, przyczyniając się do skalowalności i niezawodności sieci światłowodowych.
Pasmo C w komunikacji optycznej odnosi się do długości fal w zakresie od około 1530 nanometrów (nm) do 1565 nm. Ten zakres długości fal jest szeroko stosowany w komunikacji światłowodowej na duże odległości ze względu na kilka kluczowych zalet. Sygnały pasma C charakteryzują się niższym tłumieniem (stratą sygnału) w porównaniu z innymi pasmami długości fal, dzięki czemu nadają się do przesyłania danych na duże odległości bez znaczącej utraty siły sygnału. Pasmo C jest szeroko stosowane w długodystansowych sieciach telekomunikacyjnych, kablach podmorskich i systemach transmisji danych o dużej przepustowości.
W komunikacji światłowodowej pasmo C odnosi się w szczególności do długości fal w zakresie od około 1530 nm do 1565 nm. Pasmo to doskonale nadaje się do długich połączeń ze względu na niskie tłumienie w standardowych światłowodach. Sygnały w paśmie C charakteryzują się mniejszą absorpcją przez materiały światłowodowe i zmniejszonymi efektami nieliniowymi, co umożliwia szybką transmisję danych na dystansie tysięcy kilometrów bez znaczącej degradacji sygnału. Popularność pasma C w systemach światłowodowych wynika z jego kompatybilności z istniejącą infrastrukturą światłowodową i jego zdolności do efektywnego wspierania technologii multipleksowania z podziałem długości fali (DWDM).
Pasmo C jest preferowane w przypadku multipleksowania z gęstym podziałem długości fali (DWDM) ze względu na kilka zalet technicznych poprawiających wydajność sieci światłowodowej. Technologia DWDM umożliwia jednoczesne przesyłanie wielu sygnałów optycznych, każdy przenoszony na różnych długościach fal w paśmie C, za pomocą jednego światłowodu. Ta technika multipleksowania znacząco zwiększa pojemność i wydajność sieci światłowodowych poprzez maksymalizację wykorzystania dostępnego widma optycznego. Szeroki zakres długości fal w paśmie C i niska charakterystyka tłumienia umożliwiają systemom DWDM osiąganie wysokich szybkości transmisji danych i obsługę dużej liczby kanałów (lub długości fal) w jednym włóknie, ułatwiając rozbudowę i skalowalność sieci telekomunikacyjnych w celu spełnienia rosnących wymagań w zakresie przepustowości.