Liczba elementów w układzie progresywnym może się znacznie różnić w zależności od jego konstrukcji i zastosowania. Układy fazowane mogą składać się z kilkudziesięciu do kilku tysięcy elementów. Konkretna liczba jest określana na podstawie takich czynników, jak pożądana rozdzielczość, możliwości kształtowania wiązki i zamierzone zastosowanie matrycy.
Element układu fazowanego to pojedynczy element systemu układu fazowanego, który może zarówno przesyłać, jak i odbierać sygnały. Każdy element jest wyposażony we własny obwód sterujący fazą i amplitudą sygnałów, co wpływa na ogólną zdolność układu do elektronicznego sterowania i kształtowania wiązki.
Liczba elementów wzmocnienia układu antenowego nie jest wartością stałą, lecz zależy od konstrukcji układu. Ogólnie rzecz biorąc, zysk układu antenowego wzrasta wraz z liczbą elementów, ponieważ większy układ może zebrać i skoncentrować więcej energii, co skutkuje wyższym całkowitym wzmocnieniem.
Struktura układu fazowanego składa się z siatki lub układu kilku elementów antenowych, każdy z własnym nadajnikiem i odbiornikiem. Elementy te połączone są w system umożliwiający elektroniczną kontrolę fazy i amplitudy sygnałów, umożliwiając precyzyjne sterowanie i kształtowanie wiązki.
Odległość między elementami w układzie fazowanym, zwana odstępem między elementami, jest zwykle wybierana w celu optymalizacji wydajności i uniknięcia zakłóceń sygnału. Powszechną praktyką jest rozmieszczanie elementów w odległości około połowy długości fali częstotliwości roboczej, co pomaga zminimalizować płaty siatki i poprawić dokładność kształtu wiązki.