Zagłuszanie w lotnictwie oznacza celowe zakłócanie lub zakłócanie sygnałów komunikacyjnych, nawigacyjnych lub radarowych wykorzystywanych przez statki powietrzne. Jest to forma wojny elektronicznej, w której wrogie strony próbują osłabić lub zablokować transmisję i odbiór sygnałów krytycznych, na których opierają się statki powietrzne w celu zapewnienia bezpiecznego działania i nawigacji. Zagłuszanie może być ukierunkowane na częstotliwości komunikacyjne, systemy nawigacji, takie jak GPS lub systemy radarowe, stwarzając poważne ryzyko dla bezpieczeństwa lotów i wydajności operacyjnej.
Zagłuszanie samolotów odnosi się w szczególności do stosowania przez statki powietrzne elektronicznych środków zaradczych w celu zakłócania radarów, systemów komunikacyjnych lub nawigacji wroga. W szczególności samoloty wojskowe mogą wykorzystywać techniki zakłócania, aby oszukać lub wyłączyć wrogie systemy radarowe, uniemożliwiając im dokładne śledzenie statku powietrznego lub naprowadzanie broni na nie. Systemy zagłuszania samolotów emitują sygnały elektromagnetyczne, które zakłócają sygnały radarowe wroga, powodując zamieszanie lub maskując obecność przyjaznych statków powietrznych przed wykryciem.
Metoda zagłuszania polega na emitowaniu silnych sygnałów elektromagnetycznych o określonych częstotliwościach lub zakresach wykorzystywanych przez radary, systemy łączności lub nawigacji wroga. Sygnały te mają na celu przytłaczanie lub zakłócanie odbioru prawdziwych sygnałów, zakłócając działanie i wydajność docelowych systemów. Techniki zakłócania mogą się różnić, od prostych generatorów szumu po wyrafinowane elektroniczne systemy bojowe zdolne do selektywnego namierzania i blokowania określonych częstotliwości lub sygnałów. Celem zagłuszania jest pogorszenie lub zneutralizowanie zdolności wroga do wykrywania, komunikowania się lub śledzenia samolotów i innych zasobów wojskowych, poprawiając w ten sposób przeżywalność i możliwości operacyjne zaprzyjaźnionych sił.
