Różnorodność telekomunikacyjna odnosi się do praktyki stosowania wielu kanałów, ścieżek lub anten w celu poprawy niezawodności i odporności systemów komunikacyjnych. Wiąże się to z wykorzystaniem nadmiarowych ścieżek lub technik w celu złagodzenia skutków zaniku, zakłóceń i innych braków w kanale, które mogą pogorszyć jakość sygnału. Wykorzystując różnorodność, systemy telekomunikacyjne mogą osiągnąć lepszą siłę sygnału, zmniejszoną liczbę błędów oraz wzrost ogólnej wydajności i niezawodności systemu. Techniki różnorodności mają kluczowe znaczenie w systemach komunikacji bezprzewodowej, w których sygnały mogą podlegać różnym warunkom ze względu na propagację wielościeżkową i czynniki środowiskowe.
Różnorodność i MIMO (wyniki wielokrotne) to pojęcia powiązane, ale różnią się pod względem wdrożenia i zakresu. Różnorodność ogólnie odnosi się do technik mających na celu poprawę niezawodności i jakości sygnału poprzez zastosowanie redundantnych ścieżek lub anten. Koncentruje się na łagodzeniu braków w kanałach i poprawie odporności sygnału. Natomiast MIMO w szczególności wymaga użycia wielu anten zarówno w nadajniku, jak i odbiorniku, aby zwiększyć przepustowość danych i wydajność widmową poprzez przestrzenne zwielokrotnienie wielu strumieni danych. Chociaż techniki różnorodności mogą być częścią systemów MIMO, MIMO wykracza poza różnorodność, wykorzystując możliwości multipleksowania przestrzennego i przetwarzania przestrzennego w celu uzyskania wyższych szybkości transmisji danych i lepszej wydajności łącza.
Różnorodność sygnałów w telekomunikacji odnosi się do wykorzystania wielu ścieżek sygnału, częstotliwości lub wymiarów przestrzennych w celu poprawy niezawodności i jakości przesyłanych sygnałów. Techniki dywersyfikacji sygnału obejmują między innymi dywersyfikację czasową, dywersyfikację częstotliwościową i dywersyfikację przestrzenną. Techniki te wykorzystują różnice w ścieżkach sygnału lub wymiarach, aby zapewnić, że co najmniej jedna ścieżka lub wymiar zapewnia przez cały czas niezawodny sygnał, poprawiając w ten sposób wydajność systemu w trudnych warunkach.
Dywersyfikacja częstotliwości to technika telekomunikacyjna polegająca na równoczesnym przesyłaniu tego samego sygnału na wielu częstotliwościach nośnych w tym samym paśmie częstotliwości. Celem jest ograniczenie skutków zaniku częstotliwości i poprawa niezawodności łączy komunikacyjnych. Przesyłając nadmiarowe kopie sygnału na różnych częstotliwościach, różnorodność częstotliwości zwiększa prawdopodobieństwo, że co najmniej jedna częstotliwość nośna utrzyma wystarczającą siłę i jakość sygnału, poprawiając w ten sposób ogólną niezawodność komunikacji.
W sieciach komputerowych różnorodność odnosi się do praktyki tworzenia nadmiarowych lub alternatywnych ścieżek, łączy lub zasobów w infrastrukturze sieciowej w celu poprawy odporności, dostępności i odporności na awarie. Wiąże się to z wdrożeniem wielu ścieżek sieciowych lub zasobów, które można wykorzystać jako kopie zapasowe lub alternatywy w przypadku awarii lub przeciążenia ścieżek podstawowych. Techniki różnorodności sieci obejmują różnorodność tras, redundancję łączy i strategie równoważenia obciążenia. Techniki te mają na celu zapewnienie ciągłego działania i optymalnej wydajności sieci komputerowych poprzez minimalizację przestojów i zakłóceń spowodowanych awariami sieci lub zatorami w ruchu.