Radar laserowy, powszechnie nazywany lidarem (wykrywanie światła i macanie), to technologia teledetekcji, która wykorzystuje impulsy laserowe do pomiaru odległości do obiektów. Podobnie jak radar, który wykorzystuje fale radiowe, lidar emituje wiązki laserowe i wykrywa odbite światło, aby określić zasięg, położenie, a czasami inne cechy celów. LiDAR jest szeroko stosowany w różnych zastosowaniach, takich jak pojazdy autonomiczne, badania geologiczne, leśnictwo, urbanistyka i archeologia, gdzie niezbędne są precyzyjne pomiary odległości i szczegółowe mapowanie.
Porównując lidar z radarem laserowym, lidar jest często uważany za bardziej zaawansowany i dokładny w niektórych zastosowaniach. LiDAR generalnie zapewnia wyższą rozdzielczość i dokładność pomiaru odległości i mapowania terenu ze względu na krótszą długość fali światła laserowego w porównaniu z falami radiowymi stosowanymi w tradycyjnym radarze. Ta zaleta sprawia, że LiDAR jest szczególnie skuteczny w przypadku szczegółowego mapowania, rozpoznawania obiektów i zadań autonomicznej nawigacji, gdzie kluczowa jest wysoka rozdzielczość przestrzenna.
Pod względem szybkości systemy laserowe, takie jak LiDAR, są na ogół szybsze niż tradycyjne systemy radarowe, jeśli chodzi o pomiar odległości i przechwytywanie szczegółowych danych przestrzennych. Przewaga prędkości Lidaru wynika z faktu, że impulsy laserowe przemieszczają się z prędkością światła, która jest znacznie większa niż fale radiowe stosowane w systemach radarowych. Dzięki temu Lidar może szybko skanować i przechwytywać szczegółowe mapy 3D środowisk lub szybko mierzyć odległości do obiektów z dużą precyzją, dzięki czemu nadaje się do zastosowań wymagających szybkiego gromadzenia danych i reakcji w czasie rzeczywistym.