Systemy radarowe obrony powietrznej zazwyczaj działają w zakresie częstotliwości w paśmie S (2–4 GHz) i paśmie L (1–2 GHz). Te pasma częstotliwości doskonale nadają się do wykrywania samolotów i rakiet na duże odległości, zapewniając jednocześnie dobrą rozdzielczość i dokładność śledzenia celów. Wybór częstotliwości zależy od takich czynników, jak wymagany zasięg, wielkość celu, warunki środowiskowe i specyficzne wymagania operacyjne systemu radarowego. Na przykład radary pracujące w paśmie S zapewniają dobrą równowagę między zasięgiem a rozdzielczością, dzięki czemu nadają się do różnych zastosowań w obronie powietrznej, w tym do wczesnego ostrzegania i śledzenia celów.
Radary wojskowe korzystają z zakresu częstotliwości w zależności od ich przeznaczenia i środowiska operacyjnego. Oprócz pasma S i L radary wojskowe mogą również działać w pasmach X (8–12 GHz) i Ku (12–18 GHz) do określonych celów. Radary działające w paśmie X są powszechnie używane do namierzania, nawigacji i obserwacji ze względu na ich wyższą rozdzielczość i zdolność do wykrywania mniejszych celów. Radary działające w paśmie Ku oferują jeszcze wyższą rozdzielczość i nadają się do zastosowań wymagających precyzyjnego śledzenia i identyfikacji celów. Wybór pasma częstotliwości zależy od takich czynników, jak charakterystyka celu, zasięg operacyjny, warunki przeciążenia i elektroniczne środki zaradcze (ECM).
Radar do przeszukiwania powietrza, który jest zwykle używany do wykrywania i obserwacji statków powietrznych na duże odległości, działa w zakresie częstotliwości pasma L (1–2 GHz), a czasami w paśmie C (4–8 GHz). Częstotliwości pasma L są dobrze dostosowane do radarów poszukiwawczych, ponieważ zapewniają dobry zasięg wykrywania i skuteczność w niesprzyjających warunkach pogodowych, takich jak deszcz i mgła, gdzie radary o wyższej częstotliwości mogą zostać złagodzone. Radary do przeszukiwania powietrza odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu wczesnego ostrzegania o zbliżających się statkach powietrznych, umożliwianiu systemom obrony powietrznej inicjowania odpowiednich reakcji i zapewnianiu nadzoru przestrzeni powietrznej dla operacji lotnictwa cywilnego i wojska.