Monopulse odnosi się do techniki śledzenia radarowego, która wykorzystuje pojedynczą antenę do pomiaru kierunku celu. Osiąga to poprzez porównanie rezystancji sygnału odbieranego w różnych częściach (lub kanałach) charakterystyki promieniowania anteny. Systemy radarowe monopulsowe są szeroko stosowane w zastosowaniach, w których kluczowe znaczenie ma precyzyjne śledzenie celów i pomiar kąta, np. w radarach wojskowych do naprowadzania broni, kontroli ruchu lotniczego do śledzenia statków powietrznych oraz w systemach śledzenia rakiet. Termin „monoimpuls” pochodzi od jego działania z jedną anteną, w przeciwieństwie do innych metod śledzenia radarowego, które mogą wykorzystywać wiele anten do podobnych celów.
Koncepcja radaru jednoimpulsowego opiera się na zasadzie porównywania rezystancji sygnałów odbieranych w różnych częściach układu wiązki anteny w celu określenia kierunku lub kąta celu względem systemu radarowego. Wykorzystując różnice fazowe i amplitudowe między tymi sygnałami, monopulsowe systemy radarowe mogą dokładnie obliczyć azymut i kąt elewacji celu w czasie rzeczywistym. Informacje kierunkowe mają kluczowe znaczenie przy prowadzeniu broni, sterowaniu antenami lub śledzeniu poruszających się obiektów z dużą precyzją i niezawodnością.
Błąd jednoimpulsowy odnosi się do niedokładności lub odchyleń w pomiarze kąta, które mogą wystąpić w jednoimpulsowych systemach radarowych z powodu różnych czynników, takich jak niedoskonałości anteny, ograniczenia przetwarzania sygnału lub warunki środowiskowe. Błędy te mogą wpływać na dokładność śledzenia celu i szacowania kąta, potencjalnie prowadząc do nieprawidłowego ustawienia lub niedokładnego pozycjonowania systemów naprowadzanych radarem. Inżynierowie radarowi stosują techniki kalibracji, algorytmy korekcji błędów i regulacje sprzętowe, aby zminimalizować błędy monoimpulsowe oraz poprawić ogólną wydajność i niezawodność systemów radarów jednoimpulsowych w zastosowaniach krytycznych.
W kontekście radaru jednoimpulsowego termin „kanał jednoimpulsowy” odnosi się do poszczególnych ścieżek sygnału lub składników charakterystyki promieniowania anteny, które są wykorzystywane do pomiaru kąta. Radar monopulsowy zazwyczaj dzieli pole widzenia anteny na osobne kanały lub listki, z których każdy jest wrażliwy na sygnały docierające z różnych kątów. Kanały te są analizowane i porównywane w celu określenia kątów azymutu i elewacji celu. Projekt i konfiguracja kanałów monopulsowych odgrywają kluczową rolę w dokładności i rozdzielczości pomiaru kąta w systemach radarowych, wpływając na ich zdolność do dokładnego śledzenia i naprowadzania celów.