Pasmo I w sarkomerze to obszar, który pod mikroskopem wydaje się jasny ze względu na skład cienkich włókien zbudowanych głównie z aktyny. Rozciąga się od jednego końca sarkomera do drugiego, zachodząc na pasmo A na jego krawędziach. Pasmo I charakteryzuje się brakiem grubych włókien (miozyny) i reprezentuje obszar, w którym włókna aktynowe nie nakładają się na włókna miozyny podczas skurczu mięśni. Jego długość zmniejsza się w miarę kurczenia się sarkomera, gdy cienkie włókna przesuwają się obok grubych włókien w kierunku środka pasma A, przyczyniając się do skracania mięśni i wytwarzania siły.
Pasmo I, znane również jako pasmo izotropowe, jest terminem używanym jako synonim pasma i w sarkomerach mięśniowych. Odnosi się do obszaru sarkomera, w którym obecne są tylko cienkie włókna (aktyna). Pasmo to jest izotropowe, ponieważ pod mikroskopem wydaje się jaśniejsze w porównaniu z pasmem A, w którym zachodzą na siebie grube i cienkie włókna. Długość pasma I zmienia się podczas skurczu i rozluźnienia mięśni, co odzwierciedla dynamiczną naturę funkcji sarkomerów w fizjologii mięśni.
Funkcja pasma A w sarkomerze jest przede wszystkim związana z wytwarzaniem siły podczas skurczu mięśni. Jest to centralny obszar sarkomera, w którym zachodzą na siebie grube włókna (miozyna) i cienkie włókna (aktyna). Głowy miozyny w grubych włóknach oddziałują z włóknami aktynowymi ruchem ślizgowym, ciągnąc je w kierunku środka sarkomeru podczas skurczu. Ten mechanizm przesuwania włókien umożliwia skrócenie sarkomera, wytwarzając siłę, która powoduje skurcz i ruch mięśni. Długość pasma A pozostaje stosunkowo stała podczas skurczu mięśnia, ponieważ zachodzące na siebie włókna nie zmieniają długości.
Linia I w sarkomerze odnosi się do linii Z lub dysku Z, który jest pasmem białek strukturalnych, które przecina pasmo I sarkomeru na pół. Służy jako kotwica dla włókien aktynowych i pomaga utrzymać integralność strukturalną sarkomerów podczas skurczu i rozluźnienia mięśni. Linia I wyznacza granicę pomiędzy sąsiadującymi sarkomerami we włóknie mięśniowym, zapewniając miejsca przyczepu cienkich włókien i przyczyniając się do uporządkowanego ułożenia sarkomerów wzdłuż włókna mięśniowego.
Strefa I w sarkomerze odnosi się do obszaru pomiędzy dwiema sąsiadującymi liniami Z (z-diss) w sarkomerze. Obejmuje pasmo I i części sąsiednich pasm A po obu stronach. Strefa I reprezentuje jednostkę funkcjonalną sarkomera, w której włókna aktynowe są zakotwiczone w liniach Z i rozciągają się w kierunku środka sarkomera, zachodząc na włókna miozyny podczas skurczu. Obszar ten ulega zmianom długości podczas skurczu i rozkurczu mięśni, umożliwiając skoordynowany ruch sarkomerów i generowanie siły na całej długości włókna mięśniowego.