Punkt pusty zasięg zero odnosi się do odległości, z której celowana jest broń palna, przy której trajektoria pocisku przecina linię celowania bez znaczących odchyleń. Oznacza to, że w zakresie punktu zerowego, przy celowaniu bezpośrednio w cel, kula trafi dokładnie tam, gdzie celownik jest zamierzony, bez konieczności kompensowania przez strzelca efektu grawitacji.
Pusty punkt zero w praktyce oznacza ustawienie celownika lub dostosowanie lunety broni palnej tak, aby trajektoria pocisku mieściła się w pewnym zakresie odchyleń od linii celowania. Zasięg ten jest zwykle wybierany w oparciu o przeznaczenie broni, czy to do polowania, strzelectwa sportowego, czy do działań taktycznych. Punkt zerowy umożliwia strzelcom skuteczne trafianie w cele z różnych odległości bez konieczności dostosowywania celowania w celu kompensacji opadu pocisku na krótkich i średnich dystansach.
Zasięg ślepy odnosi się do odległości, na jaką broń palna może dokładnie trafić w cel bez zmiany wysokości punktu celowania. Jest to zakres, w którym trajektoria pocisku nie podnosi się ani nie opada bardziej niż określona wartość, zwykle w granicach kilku centymetrów, w stosunku do linii wzroku. Odległość ta zmienia się w zależności od takich czynników, jak kaliber pocisku, prędkość wylotowa i wysokość przyrządów celowniczych nad lufą działa. Zrozumienie zasięgu bliskiego kontaktu pomaga strzelcom określić efektywną odległość strzelania i odpowiednio dostosować techniki celowania.
Optymalne zero w klatce piersiowej odnosi się do określonego ustawienia zakresu zerowego, które maksymalizuje efektywny zasięg broni palnej w danym zastosowaniu. Jest to odległość, na jaką trajektoria pocisku przecina linię wzroku i mieści się w dopuszczalnym odchyleniu, aby trafić w cel bez znaczących korekt podtrzymania lub podtrzymania. To optymalne ustawienie jest wybierane na podstawie takich czynników, jak rodzaj broni, charakterystyka amunicji oraz preferencje strzelca lub wymagania operacyjne.
Maksymalny zasięg punktu ślepego zero (PBR Zero) to najdalsza odległość, na jaką można wyzerować broń palną, tak aby trajektoria pocisku nie wznosiła się ani nie opadała bardziej niż z góry ustalona wartość od linii wzroku. Stanowi zewnętrzną granicę efektywnych odległości strzelania bez konieczności dostosowywania punktu obiektywu do wysokości. Określenie maksymalnego zerowego PBR obejmuje wybór trajektorii, która równoważy płaskość dla większych dystansów z względami praktycznymi, takimi jak rozmiar celu i wymagania dotyczące dokładności strzelania. Osiągnięcie maksymalnego PBR Zero pozwala strzelcom skutecznie atakować cele z szerszego zakresu odległości bez znaczących korekt retencji.