Różnica między radarem z syntetyczną aperturą (SAR) a radarem pokładowym montowanym z boku (SLAR) polega głównie na rozdzielczości obrazu i metodach gromadzenia danych. SAR uzyskuje obrazy o wysokiej rozdzielczości, wykorzystując ruch anteny radaru nad obszarem docelowym w celu symulacji dużej apertury anteny za pomocą technik przetwarzania sygnału. Dzięki temu SAR może generować szczegółowe obrazy niezależnie od fizycznej wielkości radaru. Natomiast SLAR opiera się na stałej, zamontowanej z boku antenie zamontowanej na samolocie lub satelicie, która rejestruje ciągłe obrazy radarowe ziemi. Rozdzielczość Slara jest ograniczona fizycznym rozmiarem anteny i jej wysokością, co czyni ją mniej precyzyjną niż SAR pod względem szczegółowości obrazu.
Radar z syntetyczną aperturą (SAR) to zaawansowana forma radaru wykorzystywana do tworzenia szczegółowych obrazów krajobrazów, struktur i obiektów o wysokiej rozdzielczości. Wykorzystując ruch platformy radarowej (takiej jak samolot lub satelita), SAR symuluje dużą aperturę anteny, umożliwiając wytwarzanie szczegółowych obrazów dzięki wyrafinowanym technikom przetwarzania sygnału. SAR może przenikać chmury, roślinność, a nawet niektóre powierzchnie lądowe, zapewniając spójne możliwości obrazowania niezależnie od warunków pogodowych i oświetlenia.
Pokładowy radar obserwacji bocznej (SLAR) jest używany głównie do szerokiego nadzoru i mapowania. Przechwytuje ciągłe obrazy radarowe terenu sąsiadującego z torem lotu samolotu lub satelity. SLAR jest przydatny w zastosowaniach takich jak mapowanie dużych obszarów geograficznych, monitorowanie zmian środowiskowych, wykrywanie statków na morzu i przeprowadzanie misji zwiadowczych. Chociaż jego rozdzielczość nie jest tak wysoka jak SAR, SLAR jest cenny w celu szybkiego i skutecznego uzyskania szerokiego zasięgu.