Radarsystemen die worden gebruikt voor raketdetectie variëren afhankelijk van de specifieke toepassing en operationele vereisten. Om binnenkomende raketten te detecteren, gebruiken militaire organisaties doorgaans gespecialiseerde radars die zijn ontworpen om in verschillende frequentiebanden en met specifieke capaciteiten te opereren. Deze radars kunnen onder meer radars voor vroegtijdige waarschuwing omvatten, die grote gebieden scannen om binnenkomende bedreigingen op lange afstanden, doorgaans honderden tot duizenden kilometers, te detecteren. Deze systemen zijn van cruciaal belang voor het geven van vroegtijdige waarschuwingen aan strijdkrachten en het mogelijk maken van tijdige defensieve maatregelen tegen raketdreigingen.
Radarsystemen die raketten kunnen detecteren, maken gebruik van een verscheidenheid aan radartechnieken, waaronder pulsdopplerradar en phased array-radar. Pulse-Doppler-radar combineert pulsradar met Doppler-verwerking om bewegende doelen, zoals raketten, cyclus- en andere radarecho’s, te detecteren en te volgen. Dankzij deze mogelijkheid kan de radar onderscheid maken tussen stilstaande objecten en snel bewegende bedreigingen zoals raketten op basis van hun Doppler-frequentieveranderingen. Phased array-radars bieden daarentegen snelle straalstuur- en scanmogelijkheden, waardoor snelle detectie en tracking van meerdere doelen tegelijk mogelijk is, inclusief raketten die vanuit verschillende richtingen naderen.
De radar detecteert raketten op een manier die vergelijkbaar is met hoe andere bewegende doelen worden gedetecteerd. Raketten reflecteren, net als raketten, radargolven die door het radarsysteem worden uitgezonden. De radar detecteert deze reflecties als radarecho’s, die worden geanalyseerd om de aanwezigheid, positie, snelheid en traject van de raket te bepalen. Het radarsysteem zendt pulsen van elektromagnetische golven uit, en wanneer deze golven de raket tegenkomen, reflecteren ze terug naar de radarontvanger. Door de vertraging en Dopplerverschuiving van deze gereflecteerde signalen te meten, kunnen radarsystemen de afstand, snelheid en richting van de raket berekenen, waardoor cruciale informatie wordt verstrekt voor defensieve of bewakingsdoeleinden.
Het radardetectiebereik voor raketten is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder het type radarsysteem, de werkfrequentie, het vermogen, de antennegrootte en de omgevingsomstandigheden. Doorgaans kunnen militaire radars die zijn ontworpen voor raketdetectie binnenkomende dreigingen detecteren op een afstand van tientallen tot honderden kilometers. Radars voor vroegtijdige waarschuwing, zoals die welke worden gebruikt voor de verdediging tegen ballistische raketten, zijn in staat raketten te detecteren op een afstand van meer dan honderden kilometers, waardoor kostbare tijd wordt vrijgemaakt voor defensieve acties om de dreiging te onderscheppen of te ontwijken.
Raketten gebruiken een verscheidenheid aan sensoren, afhankelijk van hun type, missie en geleidingssysteem. Veel voorkomende sensoren die in raketten worden gebruikt, zijn onder meer:
- INERTial Navigation Systems (INS): Zorg voor autonome navigatie op basis van interne versnellingsmeters en gyroscopen.
- Proximity-sensoren: detecteren de afstand tot het doel of obstakels om kernkoppen of manoeuvres te activeren.
- Infraroodsensoren (IR): detecteren hittesignaturen die worden uitgezonden door doelen, gebruikt in infrarood-homing-raketten.
- RADAR-hoogtemeters: meet de hoogte boven het grondniveau voor vluchten op lage hoogte of herstelmissies in het veld.
Global Navigation Satellite Systems (GNSS): gebruik satellietsignalen voor nauwkeurige positionering en navigatie.
SeEker-systemen: Begeleidingssensoren die doelen lokaliseren en ernaar terugkeren met behulp van radar-, infrarood- (IR)- of lasergeleiding.
.
Elektro-optische sensoren: zorgen voor visuele of infraroodbeelden voor verkennings- of richtdoeleinden.
ACCELEROMETERS EN GYROSCOPEN: Meet versnellings- en oriëntatieveranderingen om vlucht- of controlemanoeuvres te stabiliseren.
.
Deze sensoren werken samen om nauwkeurige navigatie, doelverwerving en begeleiding tijdens de vlucht van de raket te bieden, waardoor een effectieve missieuitvoering in verschillende operationele scenario’s mogelijk wordt.