Radarscannen verwijst naar het proces waarbij systematisch een radarantenne of -straal over een bepaald gebied of volume wordt uitgevoerd om doelen binnen het dekkingsgebied te detecteren en te volgen. Er zijn verschillende soorten radarscantechnieken, waaronder mechanisch scannen, elektronisch scannen (ook bekend als progressieve array) en scannen met synthetische apertuurradar (SAR). Mechanisch scannen houdt in dat de radarantenne fysiek wordt gedraaid of verplaatst om de radarstraal over het gewenste gebied te vegen. Bij elektronisch scannen worden daarentegen elektronisch verfijnde antennes gebruikt om de richting van de straal aan te passen zonder de fysieke antennestructuur te verplaatsen. SAR-scanning maakt gebruik van de beweging van het radarplatform (zoals een vliegtuig of satelliet) in combinatie met geavanceerde signaalverwerking om elektronisch een grote antenne-opening te synthetiseren, waardoor beeldvormingsmogelijkheden met hoge resolutie worden geboden.
Radarscanning wordt gebruikt in verschillende toepassingen voor detectie, bewaking, navigatie en beeldvorming. In militaire contexten speelt radarscanning een essentiële rol bij het detecteren en volgen van vliegtuigen, raketten, schepen en grondvoertuigen. Het maakt systemen voor vroegtijdige waarschuwing mogelijk ter verdediging tegen bedreigingen, ondersteunt verkenningen op het slagveld en helpt bij het richten op wapensystemen. In de burgerluchtvaart is radarscannen essentieel voor de luchtverkeersleiding om de posities van vliegtuigen te monitoren, een veilige scheiding te garanderen en landingen en starts te begeleiden. In maritieme omgevingen helpt radarscannen bij navigatie, het vermijden van aanvaringen en zoek- en reddingsoperaties door schepen, boeien en gevaren zoals ijsbergen te detecteren. Bovendien wordt radarscanning in de meteorologie gebruikt voor weermonitoring, het monitoren van neerslagpatronen en het volgen van zware stormen, wat waardevolle gegevens oplevert voor voorspellingen en de openbare veiligheid.