Het bereik van de surveillanceradar kan sterk variëren, afhankelijk van het ontwerp en de toepassing, maar varieert doorgaans van tientallen tot enkele honderden kilometers. Grondbewakingsradars die worden gebruikt voor het volgen van vliegtuigen en luchtruimbewaking kunnen onder optimale omstandigheden doelen detecteren op een afstand van meer dan 400 kilometer.
Het bereik van luchttoezichtradar is over het algemeen ontworpen om grote luchtruimten te bestrijken en kan zich ook uitstrekken tot enkele honderden kilometers. Militaire en langeafstandsluchttoezichtradars kunnen vliegtuigen detecteren op een afstand van meer dan 400 kilometer, waardoor vroegtijdig bewustzijn en situationeel bewustzijn ontstaat.
De frequentie van surveillanceradar ligt doorgaans in het microgolfbereik, dat tussen 1 GHz en 40 GHz ligt. Veel voorkomende frequenties die worden gebruikt in surveillanceradarsystemen zijn onder meer de L-band (1-2 GHz), S-band (2-4 GHz), C-band (4-8 GHz) en X-band (8-12 GHz). De gekozen specifieke frequentieband is afhankelijk van het beoogde gebruik van de radar en de benodigde resolutie en bereik.
Bewakingsradar werkt doorgaans in verschillende frequentiebanden, waaronder L-band, S-band, C-band en X-band. De L-band wordt vaak gebruikt voor luchtverkeersleiding en waarschuwingssystemen over lange afstanden, S-band voor medium voor langeafstandstoepassingen, C-band voor weerradar en luchtverkeersleiding en X-band voor beeldvorming met hogere resolutie en korte tot middellange surveillance. De keuze van de band hangt af van de operationele vereisten en omgevingsomstandigheden.