De vorm van een radarbundel vormt doorgaans een conisch of waaierachtig patroon, dat van de radarantenne af straalt in een driedimensionale ruimte. Deze vorm wordt beïnvloed door het ontwerp en de kenmerken van de radarantenne, inclusief de openingsgrootte, het antennetype (zoals parabolische of phased array) en de mogelijkheden voor bundelvorming. In sommige radarsystemen, vooral die met directionele antennes of bundelvormingstechnieken, kan de vorm van de bundel worden gecontroleerd en gevormd om de dekking te optimaliseren en de energie te concentreren op specifieke interessante richtingen. De vorm van de straal van een radar speelt een cruciale rol bij het bepalen van het dekkingsgebied, de ruimtelijke resolutie en de effectiviteit ervan bij het detecteren en volgen van doelen binnen het gezichtsveld.
De vorm van een radarantenne kan variëren, afhankelijk van het ontwerp en de operationele behoeften. Veel voorkomende vormen zijn onder meer parabolische reflectoren, die radargolven focusseren in een smalle straal voor toepassingen met een groot bereik en hoge versterking, en phased arrays, die meerdere antenne-elementen gebruiken om de straal elektronisch te sturen en vorm te geven. De keuze van de antennevorm beïnvloedt factoren zoals bundelbreedte, directiviteit en stralingspatroon, die essentieel zijn voor het optimaliseren van de radarprestaties in termen van dekking, resolutie en gevoeligheid. Radarantennes zijn ontworpen om specifieke bundelkarakteristieken te bereiken die geschikt zijn voor de beoogde toepassingen, variërend van nauwkeurige tracking en beeldvorming tot brede bewaking en communicatie.
Bundelvormverlies bij radar verwijst naar de vermindering van de signaalweerstand of energieconcentratie terwijl de radarbundel zich vanuit de antenne voortplant. Terwijl radargolven zich door de ruimte voortplanten, divergeren ze en verliezen ze aan intensiteit als gevolg van factoren zoals geometrische voortplanting en diffractie. Het vormverlies van de bundel wordt aanzienlijk op grotere afstanden van de radarantenne, wat leidt tot een verminderde signaalsterkte en verminderde detectiemogelijkheden op grotere afstanden. Radaringenieurs houden rekening met bundelvormverlies bij het systeemontwerp en de prestatieanalyse om adequate signaaldekking en betrouwbaarheid binnen het gewenste operationele bereik te garanderen. Technieken zoals bundelvorming, optimalisatie van het antenneontwerp en energiebeheer worden gebruikt om bundelvormverlies te beperken en de radarprestaties te maximaliseren bij het efficiënt detecteren en volgen van doelen in het radardekkingsgebied.